Usrijedu, 26. marta obilježena je 21 godišnjica otkako je Branko Bata Bulatović, u tom trenutku generalni sekretar Fudbalskog saveza Srbije i Crne Gore, sa dva hica u glavu ubijen na Terazijama, dok je čekao lift u zgradi broj 35 gdje su smještene prostorije tadašnjeg FSSCG.
Bulatoviću je tada nepoznati napadač prišao i sa leđa dva puta pucao u potiljak. Iako je ubrzo prebačen u bolnicu, čuvenom genseku FSSCG nije bilo spasa, već je dva dana kasnije izdahnuo od posljedica ranjavanja.
Ono što je simptomatično za sva ubistva je to što nijedno od njih nije do kraja rasvjetljeno.
Mihajlo Divac, (FK Bežanija, 12. februar 1995)
Divac, poznat kao jedan učesnika u zloslutnom filmu „Vidimo se u čitulji“, ubijen je kada je došao do novobeogradskog hotela „Putnik“ kako bi uzeo potpisanu fotografiju jednog od učesnika bokserskog turnira „Beogradski pobednik“, Slaviše Popovića.
Kada je napuštao hotel došlo je do rasprave sa Radovanom Radusinovićem, bokserom iz Crne Gore. Divac je izvadio pištolj i zapucao u pravcu Radusinovića, poslije čega je pokušao da pobjegne, ali je pogođen u leđa.
Spominjan je kao član uprave fudbalskog kluba Bežanija.
Miodrag Miša Nikšić (OFK Zvezdara, 11. jul 1995)
Nikšić, inače vlasnik OFK Zvezdara, bio je poznat kao vlasnik lanca kockarnica, ali i čovjek koji je Zvezdaru povukao ka statusu tadašnjeg prvoligaša.
Tod dana, Nikšić je krenuo ka kafiću „Mig“ na Vračaru, kada su nepoznati napadači otvorili vatru na njega u trenutku dok je izlazio iz automobila. Njegovo ubistvo je prvo u nizu onih koja su i dan-danas nerazjašnjena, iako je spominjano da je naručilac navodno bio Jusuf Jusa Bulić.
Jusuf Bulić Jusa (FK Železnik, 4. maj 1998)
Bulić je javnosti postao poznat zbog saradnje sa Ljubomirom Magašem, iliti Ljubom Zemuncem. Sa Magašem je bio dio kriminalne mreže koja je pravila razne zločine po Evropi, posebno po Milanu i Frankfurtu, zbog čega je bio čak i na potjernici. Nakon što je Magaš u novembru 1986. godine ubijen u Frankfurtu, vratio se u Jugoslaviju i Beograd, nakon čega je 1993. godine kupio Železnik.
Sa popularnim „lavovima“ je uspio da dođe do Prve lige, ali je 1998. godine uspon kluba usporen nakon što je Bulić ubijen u trenutku dok je prilazio kafiću „22“ na Novm Beogradu, kada su ubice iz žbunja otvorile vatru na njega i njegove prijatelje. Tom prilikom život su izgubile još dvije osobe.
Petar Milošević Pjer (FK Bežanija, 24. jun 1999)
Milošević je jedno vrijeme figurirao kao vođa takozvane „bežanijske grupe“ i član uprave Bežanije. Ubijen je 24. juna 1999. godine kod garaže u blizini tržnog centra Enjub na Novom Beogradu. Navodno, on je tog dana izašao iz automobila oko 22 časa, kada su četvorica napadača na njega otvorili vatru.
Željko Ražnatović Arkan (Obilić, 15. januar 2000)
Ražnatović je ubijen dok je sjedio sa prijateljima u hotelu Interkontinental. Pod njegovim vođstvom Obilić je osvojio titulu prvaka Jugoslavije u sezoni 1997/98, a u kvalifikacijama za Ligu šampiona je sezonu kasnije u Beograd došla ekipa minhenskog Bajerna, dok je u prvoj rundi UEFA kupa ovaj klub odmjerio snage sa Atletiko Madridom.
Radoslav Trlajić, Bata Trlaja (Bežanija, 25. februar 2000)
Nešto više od mjesec dana nakon ubistva Ražnatovića, Trlajić, u tom momentu prvi čovjek bežanijske grupe, ali i FK Bežanija, ubijen je u sačekuši. Kako je navedeno u istrazi, njega je na Novom Beogradu, dok je vozio ka svom stanu u Ulici dr Ivana Ribara, sačekala grupa naoružanih napadača. Iako ih je primijetio i dodao gas, uspjeli su da ga rane, usljed čega je izgubio kontrolu nad vozilom. Nakon što se zaustavio pokušao je da pobjegne trčeći, ali su ga ubice stigle i likvidirale.
Tokom uviđaja policija je pronašla automobil marke „audi“ iste večeri u kom je bio automat marke „kalašnjikov“. Uprkos tome, ubistvo nikada nije rasvijetljeno, iako su postojale teorije da je ubijen kao vid odmazde nakon smrti Željka Ražnatovića.
Zoran Uskoković Skole (Bežanija, 27. april 2000)
Iako nije bio direktno povezan sa fudbalom u vidu funkcije, nezvanično je bio usko vezan za Bežaniju, a to je potvrdio i on sam u intervjuu datom nakon što je označen kao jedan od nalogodavaca iza ubistva Ražnatovića:
– Čitav Beograd zna da smo Arkan i ja imali zajedničke poslove vezane za fudbal, da smo ulagali u dobre igrače, ali da smo sarađivali i u drugim poslovima. Bili smo dobri prijatelji. Nikada nismo razmijenili ružnu riječ, niti dolazili u situaciju da se zbog nečega posvađamo. Kad je Arkan ubijen, zvao sam i Cecu i Mandićevu porodicu da izjavim saučešće. Dao sam umrlice prijateljima. Niko od uhapšenih za ubistvo u istrazi me nije pomenuo – rekao je Uskoković mjesec i po nakon ubistva Ražnatovića.
No, krajem aprila 2000. godine Uskoković je likvidiran nakon filmske potere koja se odvijala ulicama Beograda.
Branislav Trojanović Trojke (Zvezdara, 21. jul 2001)
Trojanović, vlasnik Zvezdare koji je naslijedio svog ubijenog kuma Mišu Nikšića. Zvezdara je pod njim postala stabilan prvoligaš, ali je sve to stalo 21. jula 2001. godine, kada je Trojanović krenuo ka aerodromu, ali ga je, dok je bio u automobilu pred svojom kućom, sačekao nepoznati napadač i iz oružja sa prigušivačem ga likvidirao.
Goran Mijatović Mita (Bežanija, 2. oktobar 2006)
Mijatović, prvi čovjek fudbalskog kluba Bežanija, ali i takozvanog „bežanijskog klana“ u tom trenutku, je ubijen kada je pod njegov automobil postavljena bomba.
Tom prilikom u eksploziji njegov tjelohranitelj i vozač Slavko Novković je poginuo na licu mjesta, dok je Mijatović preminuo na putu ka bolnici, piše Nova.rs.
