Nema veće prohrvatske stranke na političkom nebu Republike Srpske od SNSD.
Iznoseći ove kvalifikacije rizikujem da me orkestrirano proglase izdajnikom srpskog roda oni koji su do sada sve srpsko izdali, počev od prenosa nadležnosti, preko uništavanja obrazovanja i privrede, do predaje jasenovačke građe i proglašenja izgradnje pelješkog mosta vitalnim srpskim nacionalnim interesom.
Taj krst ću sa radošću nositi, jer će bar ostati zabilježeno da još postoje oni koji uočavaju kakvu smrtonosnu politiku po Republiku Srpsku vode ne samo vladajući, nego i jalova opozicija, nesposobna da materijalizuje na izborima pljačku političkih oponenata kakva nije viđena od osmanlijskih vremena.
Čuvena je izjava načelnice Jezera, Snežane Ružičić, u trenutku iskrenosti da će – ako bude stani-pani – ona i svi ostali iz SNSD, zajedno s Miloradom Dodikom, preći u HDZ.
Sličnoj moralnoj veličini, narodnom poslaniku Srđanu Mazalici, predsjednik Hrvatske, onaj isti koji je odlikovao pripadnike 103. brigade HVO u Derventi, odgovorne za stravične zločine, i koji je za Srbe rekao da su šaka jada, veći je Srbin od kolege mu, sunarodnika, u skupštinskim klupama.
Da se razumijemo, ne priznajem jednačinu „što je više BiH, to je manje Republike Srpske“, jer ništa nije crno-bijelo. Ipak, vrijeđa inteligenciju kad me gledaju u oči i bezočno lažu dok mi zavlače ruku u džep kao posljednji kokošari.
Posljednji primjer nedosljednog srbovanja je Vico Zeljković, sestrić predsjednika Srpske, kojeg – divnog li čuda – smatra „tvorcem evropskog Borca“ i čovjekom koji je „ispisao modernu istoriju srpskog naroda“!? Logično je da kao čelni čovjek Nogometnog/Fudbalskog saveza BiH mora da radi na poboljšanju uslova za razvoj najvažnije sporedne stvari na svijetu u državi, ali mora da pazi i kako će se to odraziti na fudbal u Srpskoj.
Najavom formiranja zajedničke prve lige ostavio je dovoljno prostora za spekulacije o sudbini Prve lige Republike Srpske. Ona bi, naravno, opstala, ali bi gotovo sigurno bilo izgubljeno pravo da njen pobjednik automatski prelazi u Premijer ligu BiH. Teoretski, to otvara mogućnost da u dogledno vrijeme Srpska ostane bez ijednog predstavnika u najvišem rangu! Pogotovo sada, kada je smanjen broj premijerligaša na 10.
Takav scenario bio bi gori od onog u šahovskoj Premijer ligi, u kojoj se godinama takmiči samo jedan klub iz Srpske. Da su učili od najboljih sinova srpskog naroda pokazuje i to što se Šahovski savez RS „izborio“ da se na kadetska i omladinska prvenstva BiH kvalifikuje samo 30 odsto mladih iz Srpske! Preostalih 70 odsto dolazi iz FBiH. Koliko su im interesi Srpske važniji od ličnih govori i to što su 2022. godine bili domaćini Premijer lige BiH u Neumu pored toliko sjajnih smještajnih kapaciteta u RS. Bošnjačkim i hrvatskim šahovskim radnicima takav „prenos nadležnosti“ ne bi pao na pamet ni da im život visi o koncu.
Ko sve vodi sport dobro je da uopšte postoji u BiH. Istina, nije da nemamo (sporadičnih) rezultata kojima se uistinu možemo ponositi, ali sve dok je politika involvirana u sport crno će nam se pisati.
Toliko crno da me ne bi začudilo da na sljedećim izborima začujem mudrost Velikog Ujaka: „Možete biti najbolji sportista ili najbolji klub u nekoj oblasti ali ako niste u sistemu vlasti, ako niste dio vlasti, sve to može izgledati kao zabluda”.
Autor: Branko Tomić/ Srpskainfo
