Mogu li se protesti iz Srbije preliti na Republiku Srpsku!?
Razlozi nezadovoljstva mlade generacije u Srbiji istovjetni su razlozima nezadovoljstva iste te generacije u Republici Srpskoj, jer sistemska korupcija i kriminal su opšta karakteristika oba režima, ali za sada nema lančanih reakcija na proteste u Srbiji. Zašto?
Mogli bismo ček reći da je stanje u Republici Srpskoj još i gore i razloga za nezadovoljstvo više, jer tamošnja vlast u Srbiji je bar nešto pokrenula kada je u pitanju ekonomija i infrastruktura, dok ovdašnja vlast po tom pitanju ne radi ništa, a svakodnevno smo svjedoci opšteg popadanja društva, partokratije i visoke korupcije koja dolazi od vrha vlasti.
Indikativno je i da su se naši studenti u Srbiji u velikoj mjeri držali po strani kada su u pitanju tamošnji protesti. Istina, zbog opšteg lošeg stanja i ekonomske nemoći Republike Srpke, svaka vrsta pomoći koja je dolazila iz Srbije ovdje je stvorila percepciju njihove veće uspješnosti. Ali, onda bi bilo logično i da mlade generacije u Republici Srpskoj imaju negativniji stav prema režimu i o stanju društva ovdje, kao i problemima sa kojima se svakodnevno suočavaju. Ipak, reakcija izostaje! Nekoliko manjih pokušaja solidarisanja studenata u Srpskoj sa studentima u Srbiji gotovo da su bili marginalni.
Neki analitičari smatraju da u Republici Srpskoj jednostavno nema dovoljno kritične mase koja bi pokrenula talas nezadovoljstva. Jer je odlazak mladih u tolikoj mjeri izražen da niko i nema pravu sliku stanja. Golim okom je u svakoj sredini vidljiv deficit stanovništva, a posebno mladih. Što se tiče generacije starijih, situacija je i ovdje i u Srbiji slična i ona daje najveći otpor promjenama. Glasačko tijelo i vlasti u Srbiji i u Republici Srpskoj su starije generacije.
Slično stanje kao u Srbiji je status opozicije, koju ni ovdje niko ne doživljava kao ozbiljnijeg faktora pokretača promjena. Razjedinjena i posvađana, bez jasnog koncepta, opozicija u Republici Srpskoj već duže vrijeme ne pokazuje sposobnost da iskoristi opšte nezadovoljstvo stanovništva stanjem u društvu. Opozicija se jednostavno uklopila u jedan sistem vlasti i vegetira na parčićima te vlasti, ali daleko od svake alternative režimu.
Jedino čemu bi se ovdje moglo nadati jeste da vremenom stvari dodatno sazru i da se stvori kakva-takva inicijalna masa koja bi pokrenula promjene, jer i u Srbiji je to uradila jedna manja društvena grupa, da bi joj se pridružio jedan širi front nezadovoljnih građana. Nije izostala ni ineteligencija, odnosno akademska zajednica, koje u Srbiji ipak ima u većoj mjeri. Jedan loš i dekadentan sistem obrazovanja i profilisanja kadrova je možda u Republici Srpskoj napravio veću pustoš i osiromašenje unutar akademske zajednice, nego u Srbiji.
Kako god, djeluje nam da danas mladi u Srbiji biju odsudnu bitku kada je u pitanju budućnost nacije i da ako ova prilika bude propuštena teško da će se uspjeti organizovati neka buduća. Od starijih generacija se nema čemu nadati, oni su svoje prilike propustili i imaju ne manju odgovornost za odlazak mladih sa ovih prostora od aktuelnog režima. Taj jaz je gotovo nepremostiv.
ISTOK
