Neshvaćen u Beogradu, devedesetih godina Glavurtić se preselio u Kotor, gdje i danas živi.
“Satana” je studija o zapadnjačkom okultizmu od prapočetaka Hermesove “Smaragdne table” do pomodnog satanizma Antona Šandora le Veja. Prvi je u našoj sredini pisao o Čarlsu Fortu, “Sinarhiji”, “Agarti”, Pauelsu i Beržijeu, filozofiji hipi kulture itd.
Glavurtićev kolega i prijatelj, dopisni član “Mediale”, slikar i publicista Dragoš Kalajić, sedamdesetih godina je objavio kapitalne studije “Uporište”, “Mapa antiutopije” i “Smak sveta”. Kalajić je bio jedan od urednika časopisa “Delo”, koji je u našoj sredini prvi put imao temate o “Ezoteriji”, “Alhemiji”, “Sufizmu”, “Samurajima i zen budizmu”, “Utopijama”.
Kalajić je srpskim intelektualcima otkrio ezoterijsku tradiciju Rene Genona, Ernesta Jingera, Julijusa Evole, kao urednik književne edicije “Kristali”. Sebe je smatrao za novog Rimljanina, a optuživali su ga da je salonski fašista, pošto je studije umjetnosti završio u Italiji, gdje je imao dodira sa tamošnjim intelektualcima tradicionalistima, među kojima je bio i Aca Lončar.
Kalajić je bio veliki poklonik solarnih kultova, te je poput modernog paganina svoje vizije “solarnog” društva opisao u naučno fantastičnom romanu “Kosmotvorac”, ali i u “kodeksu solarnog reda”. Njegove slike često su bile posvećene Hiperborejcima, kojima je duhovno pripadao.
(Srpskainfo)
