Šejka i Glavurtić su, kao vrhunske erudite, bili upoznati sa okultnom literaturom koja tih godina snažno bujala u čitavom svijetu.
Dejan Đorić u eseju “Moć epohalnih ideja” piše o pokretu Mediala: “Samo njeno ime je estetski program, ontološka sintagma, raskršće svijetova i vizija. Sastoji se od dvije riječi, med (miel, honey) i ala, starog srpskog izraza za čudovište ili zmaja. Spoj ovih značenja stvara nova semantička polja i drugačija razumijevanja.”
Uz Leonida Šejku glavni teoretičar grupe, Miro Glavurtić, kaže: „Iza jedne dijalektike, postojala je jedna trijalektika. Dijalektika meda i ale, progresivno rastuće entropije, anarhije, ale hiljadugodišnjih mitova i ezoterije, završavala se u treću tačku, tačku sinteze, vječnih trijada, u Medialu, koja je sintetički oblik teze meda i antiteze ale. U našim medijalističkim teorijama postojala je sinteza i tačka konvergencije.”
Medialu prožima misticizam, misaonost i ljepota u nadnaravnom smislu. Ona je donijela veliku umjetnost jer su njene ideje epohalne. Mnogi misle da je Mediala najznačajnija pojava u cjelokupnoj istoriji srpske umjetnosti i naš najveći doprinos svjetskoj kulturi. Obilježena je borbom suprotnosti, magijom ekstrema, koja se kultivisala na polovima slikarstva kao estetičkog i umjetničkog eha binarne strukture svijeta. Mediala ima svoje pretke i sljedbenike, svoju porodicu filozofa, alhemičara, magova i duhovnih revolucionara. Čarls Fort kaže: „Ja nisam realista. Ja nisam idealista. Ja sam intermedialista.” „Jahali smo na tigrovima; ako padnemo tigrovi će nas pojesti”, dodaje Glavurtić.
Srpskainfo
