Pecine crtice o…: Moji omiljeni pričljivi pjevači

Pecine crtice o…: Moji omiljeni pričljivi pjevači

Glas je tako moćna stvar. On krije stotine emocija, u njemu se može prepoznati ljubav, mržnja, tuga, radost, bijes…

Za onoga koga voliš tvrdiš da ima glas koji umije da smiri oluju i izazove suzu u oku. Vlasnici takvog glasa su najpopularniji i najpoštovaniji pjevači.

Postoje i oni koje Bog nije podario ni rasponom ni jačinom glasa, a opet ulaze u red omiljenih i duboko poštovanih. Ta se muzička kategorija zove „talker singers“ i odnosi se na pjevače koji više govore nego što pjevaju svoje tekstove. Postoji njemačka reč za ovu vrstu pjevanja – sprechgesang – a prevodi se na „govorno pjevanje“. Potiče iz dečjeg mjuzikla “Konigskinder”, koji je 1897. napisao njemački kompozitor Engelbert Hamperdink (nema veze sa britanskim pop pjevačem).

Nije iznenađujuće što su „pričljivi pjevači“ često pjesnici koji koriste muziku da dopru do šire i veće publike. Svi oni povremeno pjevaju, ali njihov preovlađujući vokalni stil je izgovorena riječ. Kod nas to važi, recimo, za Đorđa Marjanovića, Arsena, Tomu Bebića, Balaševića, Bajagu… Niko od njih nije Mario Lanca, Bočeli ili Fredi Merkjuri, ali je svaki „jedinstven u nesavršenosti” i duboko u srcu zbog onog čuda u interpretaciji. Zar ne?!

Evo ličnih favorita među stranim pričljivim pjevačima.

Veliki pjesnik i romanopisac. Mogao da postane kanadski akademik da nije upoznao španskog flamenko gitaristu. Ovaj ga naučio nekoliko akorda i Lenard počeo da piše muziku za svoje pjesme.

U Njujork se preselio 1966. godine, usred vrhunca folk scene. Njegov dubok baritonski glas podsjećao je na Orsona Velsa. Nije bio prirodni pjevač i vješto je koristio govorni stil sa ženskim pratećim R&B vokalom.

Njegove pjesme su često obrađivali pjevači prelijepih glasova: Džudi Kolins, Roberta Flek, Džef Bakli, Nora Džons, Piter Gebrijel, Igi Pop…

Kada je Koen odustao od cigareta, njegov glas je postao još dublji.

Tom Vejts

On je Džek Kerouak za pianinom. U ranim danima ličio je na Springstina koji pjeva baladu. Kasnije je, zahvaljujući dubokom glasu koji podsjeća na kapetana Bifharta, škripao kao pijani klavir ili vrištio kao propovjednik stare škole. Njegova je muzika između bluza i džeza sa urnebesnim tekstovima.

Slušanje Vejtsa je kao gledanje filma braće Koen. Potrebno je zapamtiti njegov stih „Nije grijeh skinuti kožu i plesati okolo u kostima”.

Grupa “Talking Heads” izašla je na svjetsku scenu zahvaljujući albumu „77“. Ime benda je stil izgovorenja stihova pjevača Birna: slojevito slaganje riječi preko zapadnoafričkih ritmova inspirisanih Felom Kutijem.

Dejvid je završio umjetničku školu na Rod Ajlendu i njegova eksperimentalna muzika mu je omogućila da kanališe nadrealne poetske tekstove. Godine 1983. njegov glas postaje melodičniji. U vrijeme kada je bend objavio „Little Creatures“, 1985. godine, on prihva falset pjevanje.

Devedesetih započinje solo karijeru, a njegov vokal postaje amalgam izgovorene riječi i meke melodije, koja prati zarazni plesni stil.

Lori Anderson

Umjetnica avangardnog performansa i pionirka elektronske muzike.

Na scenu je izašla 1981. sa svojom pjesmom „O Superman“. Koristeći digitalno šifrovanje glasa, artikulisala je vokale sa futurističkom najavom kao da komunicira sa nevidljivim robotskim sagovornikom.

Lori je izumila violinu koristeći magnetnu traku na gudalu (umjesto konjske dlake).

Udala se za Lu Rida 1992. godine, čime je ovaj par postao najveći pričljivi rokerski par u istoriji.

Lu Rid

Bio prvi roker koji priča. Nije umio da pjeva, ali dječak je znao da piše. Kao pjevač grupe “Velvet Underground”, za stil svojih priča koristio je drhtavi bariton.

Bio je nervozan pripovjedač koji je dokumentovao mračniju stranu Amerike. Počeo da koristi drogu kao tinejdžer i imao odnose sa neznanim muškarcima. Tokom fakulteta doživio nervni slom. Roditelji su pristali da se tretira elektrošokovima.

Njegove pjesme oslikavaju sirovo životno iskustvo, nešto je kao Vilijam Barouz sa gitarom! Pisao je o uličnim prevarantima, transvestitima, sadomazohistima, dilerima heroina. Njegova kontrakulturna muzička himna „Walk on the Wild Side” govori je o muškoj prostituciji, drogi i pušenju.

Nakon Ridove smrti od raka jetre, 2013. godine, Bono ga je hvalio riječima: „Lu Rid je od buke pravio muziku“.

Bio je tekstopisac koji je izvlačio melodije iz disonance onoga što je veliki Jejts nazvao „prljavom modernom plimom“.

Srpskainfo

CATEGORIES
Share This