Neke od najpopularnijih edicija roto-romana u nekadašnjoj Jugoslaviji bile su Laso, X-100, Ljubavni vikend roman, Roto roman, Život i druge.
Autor najpopularnijeg „pisanog“ romana, „Lun, kralj ponoći“, bio je Novosađanin Mitar Milošević, ali se na prepoznatljivim žutim koricama potpisivao kao Frederik Ešton. Od 1957. do početka devedesetih prodato je više od deset miliona primjeraka na srpskohrvatskom. Preminuo je 1995. u Novom Sadu.
Glavnu ličnost, Luna (alijas Donalda Sikerta), još kao dječaka odgajila je i vrhunski obrazovala zločinačka grupa, sa namjerom da od siročeta stvore „savršenog kriminalca“. Međutim, isti mentori su odgovorni i za ubistvo Lunovog oca. Kad Lun to sazna, odlučuje da posveti život borbi protiv zločina. Lun je visoko obrazovan, poliglota, potkovan u primjeni naučnih i tehnoloških znanja, majstor je prerušavanja, hipnoze i borilačkih vještina. Sjedište mu je u Londonu.
Mada se smatra da je Lun nastao nadahnut likom Flemingovog agenta Bonda, ipak postoje neke suštinske razlike. Sociološki, Lun djeluje skoro kao ljevičar i ideološki je antipod Bondu. Bori se protiv svih vladara iz sjenke, organizovanog kriminala, a ponekad i državnih službi koje služe krupnom kapitalu (Skotland jard, MI5, MI6, FBI i CIA).
Uz Miloševića, jedno od najpoznatijih imena domaćeg palp detektivskog romana je Gradimir Pašćanović, poznatiji kao T.H. Grejč. Pašćanović je objavio više od stotinu palp romana sa likom privatnog detektiva Hejzija. Sve epizode dešavaju se u Njujorku, u kom Pašćanović nikada nije bio! Vješt u borilačkim vještinama i sa oružjem, Hejzi je i najveći zavodnik svih vremena u svijetu domaće palp fikcije. Hejzi je erotoman koji zavede gotovo svaku djevojku koju sretne, a Pašćanović sa pornografskim zadovoljstvom opisuje njegove podvige. Avanture porno detektiva, koji je likom podsjećao na nedavno preminulog Alena Delona, prodavale su se u stotinama hiljada primjeraka.
Među značajnijim izdavačkim poduhvatima na polju kriminalističkog romana mogla bi se izdvojiti i edicija Zelena biblioteka, koja je u periodu od 1955. do 1963. objavila više od 60 romana stranih, ali i domaćih autora. Milan Nikolić je bio autor popularnih krimića poput “Smrt traži drugoga” ili “Jedan dolar za viski”. Rođen je u Hrvatskoj, završio je školu u Beogradu, pisao na ekavici, te objavljivao u Bosni i Srbiji.
Između ostalih, u ovoj ediciji objavljeni su romani upravo Živorada Mihajlovića Šilje, ali i drugih, manje poznatih autora – Slavoljuba Markovića, Stojana Koraća, Branka Vidića alias Brendona Vida, Jovana Maksimovića, Dušana Simića. U Zagrebu je popularni krimić “Timoti Tečer” potpisivao Nenad Briksi. Brana Nikolić je bio specijalista za serijal “Nindža” i akcionog heroja borilačkih vještina Lesli Elridža. Ana Župan je pod pseudonimom Ana Žube napisala 1.500 ljubavnih roto romana.
Zanimljivo je da je Nero Vulf, junak američkog pisca Reks Stouta, rođen u Crnoj Gori u tadašnjoj Podgorici, pored rijeke Cijevne, nešto prije Prvog svjetskog rata. Stout je to objelodanio u njegovom romanu The Black Mountain (1954), odnosno Crna planina (ili, doslovno, Montenegro). U romanu Nero Vulf, inače veoma pasivan, lijen i tajanstven detektiv od nekih 150 kg težine, uz sve to veliki gurman i uzgajivač orhideja, prvi put odlučuje da izađe iz kuće i zaputi se čak na drugi kontinent kada čuje da je njegov najbolji prijatelj iz detinjstva, Marko Vukčić, sa kojim je odrastao u podnožju Lovćena, pronađen mrtav na Menhetnu. Kako je Marko već godinama predano radio za “crnogorski slučaj”, pokušavajući da preko svojih prijatelja iz Crne Gore, Hrvatske i Srbije pomogne da Crna Gora ponovo postane samostalna država i odvoji se od komunističke Jugoslavije, logično je da ga je ubio neko ko je bio protiv toga. Zato Vulf prvi put poslije Prvog svjetskog rata odlazi u Crnu Goru, u potrazi za Markovim ubicom.
Roto romani sa Nero Vulfom u ediciji “Trag” prodavali su se kao alva u bivšoj Jugoslaviji.
