Prednemanjićka Srbija se prostirala od Crnog mora do iza Trsta, što svjedoči u 18. stoljeću i Andrija Kačić Miošić i tadašnji istoričar iz Venecije Sebastijan Dolči. U tom periodu Srbijom su vladale tri dinastije: Svevladovići (od 490. do 641. godine), Svetimirovići (od 641. do 794. godine) i Oštrivojevići (od 724. do 1171. godine).
Deretić smatra da je srpski kralj Oštroilo oko 500. godine vladao neshvatljivo velikom teritorijom, koja je obuhvatala kompletnu Dalmaciju, Bosnu, Hercegovinu, Hrvatsku, Sloveniju, Slavoniju, Crnu Goru, Srbiju, polovinu Makedonije, Albaniju, polovinu Bugarske i Južnu Mađarsku… Dakle, teritorijom većom od buduće Dušanove Srbije ili eks Jugoslavije.
Dinastija Svetimirovića je nastavila rat sa Vizantijom s jedne strane i nomadima sa sjevera kakvi su bili Avari. Srbija se i dalje širila po ogromnoj teritoriji Balkana sve do Crnog mora. Oslabljena vojska zapadnog rimskog carstva smatrala je srpske vladare u 8. vijeku svojim zaštitnicima. Godine 756. se rimski arhiepiskop, papa Stepan Druig, proglašava i za zemaljskog vladara, te dobija na upravljanje dijelove Italije. Papska država od tada nastavlja sa širenjem katoličke vjere i postaje sve snažnija i uticajnija.
Sa druge strane, Vizantija polako gubi svoje teritorije gdje promoviše pravoslavnu vjeroispovijest. Između ove dvije moćne “crkvene” države nalazila se srpska teritorija prepuna bogohulnika, nevjernika ili vjernika nekih paganskih bogova.
U godinama koje su dolazile Karlo Veliki će podići veliko Franačko carstvo. Sloveni će se doseliti sa sjevera Evrope, a Vizantija će vladati teritorijom današnje Turske. Dinastija Oštrivojevića i dalje vlada teritorijom koju naseljavaju drevni Srbi, tada uveliko pomiješani sa slovenskim doseljenicima. Paralelno sa Srbima žive pridošli Hrvati, koji od početka imaju dobar odnos s rimskom katoličkom crkvom
Srpskainfo
