Miloš i njegov nasljednik Mihajlo Obrenović dali su Srbiji novi zamah i pod uticajem Austrougarske potpuno promijenili kulturnu sliku, vrativši je evropskoj tradiciji.
Aleksandar Obrenović, posljednji iz dinastije Obrenovića, tragično je stradao sa svojom suprugom Dragom Mašin 1903. godine. Zavjerenici pod vođstvom Dragutina Dimitrijevića Apisa ubili su kraljevski par u njihovoj spavaćoj sobi na dvoru. Na srpski presto poslije smrti Aleksandra Obrenovića dolazi Petar Prvi Karađorđević.
Kralj Petar je bio vrhovni komandant srpske vojske u balkanskim ratovima. Zbog starosti je 24. juna 1914. preneo kraljevska ovlašćenja na svog sina, prestolonasljednika Aleksandra. Kralj Aleksandar Karađorđević je jedna od najzagonetnijih ličnosti srpske istorije. Kao izuzetan ratnik i vojskovođa povratio je veliki dio teritorija koje su Srbi izgubili za vrijeme Turaka. Poslije proboja Solunskog fronta njegova vojska stigla je do Austrije. Evropski vladari molili su ga da tu stane. Poslušao je svoje francuske prijatelje, koji su ga ranije uveli u masonsku ložu Orijent.
Zanimanje za okultno pratilo ga je čitavog života; neobično je cijenio prusku ratničku mitologiju. Pruska je stvorena od reda njemačkih vitezova Tevtonaca. Imao je istetoviranog pruskog jednoglavog orla preko cijelih grudi, a u Poljskoj je dobio orden “Virtuti Militari”. Neobična bliskost s altantiđanskom strujom u redovima visoke politike Francuske, te sa njemačkim redom tevtonskih vitezova, dovela je do par teško razumljivih poteza kralja Aleksandra. Jedan od takvih poteza bilo je miniranje srednjevjekovnog hiperboreskog utvrđenja Žrnov na Avali. Bio je to dio Aleksandrove zahvalnosti francuskim prijateljima, sa kojima je stupio u kontakt još za vrijeme svog školovanja u Ženevi i Sent Petersburgu.
Međutim, prava je misterija zbog čega veliku teritoriju koju je osvojio sa srpskom vojskom, koja je uključivala i teritorije današnje Hrvatske i Slovenije, nije želio da proglasi Kraljevinom Srbije. On se odlučio za kompromisno rješenje – Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, kasnije preimenovanu u Kraljevinu Jugoslaviju, što mu je konačno došlo glave, kada je u Marselju 1934. godine na njega izvršen atentat.
Hrvatski, bugarski i makedonski zavjerenici ubili su Aleksandra, nezadovoljni zajednicom sa Srbima. Desetak godina kasnije Aleksandrovu viziju na specifičan način razvio je partizanski vođa Josip Broz Tito stvorivši SFRJ.
