Istraživanje čiji je rezultat objavljen u srijedu u „Journal of the American Chemical Society“, sugeriše da je čuveni, učeni i inventivni italijanski renesansni majstor možda bio u posebno eksperimentalnom raspoloženju kada je počeo da radi na „Mona Lizi“ početkom 16. vijeka.
Recept za uljanu boju koji je Leonardo koristio kao osnovni sloj za pripremu panela od drveta topole, izgleda da je bio drugačiji za „Mona Lizu“, sa posebnim karakterističnim hemijskim sastavom, otkrio je tim naučnika i istoričara umjetnosti iz Francuske i Velike Britanije.
– On je volio da eksperimentiše, a svaka od njegovih slika je tehnički potpuno drugačija – rekao je Viktor Gonzales, vodeći autor studije i hemičar u najvećem francuskom istraživačkom telu, CNRS. Gonzales je proučavao hemijski sastav desetina djela Leonarda, Rembranta i drugih umjetnika.
– U ovom slučaju, zanimljivo je vidjeti da zaista postoji specifična tehnika za osnovni sloj “Mona Lize” – rekao je on za Asošijeted pres.
Istraživači su našli rijetko jedinjenje „plumbonakrit“ u Leonardovom prvom sloju boje. To otkriće je, rekao je Gonzales, prvi put potvrdilo ono što su istoričari umjetnosti ranije samo pretpostavili: da je Leonardo najverovatnije koristio prah olovnog oksida da zgusne smjesu osnovne boje i pomogne da se osuši dok je počinjao da radi na portretu žene koja sada gleda iza zaštitnog stakla u Muzej Luvr u Parizu, prenosi N1.
(Srpskainfo)
