Bio je jedan od najznačajnijih pisaca na prostoru bivše Jugoslavije.
Rodio se 6. jula 1965. godine u Skoplju, a od svoje treće do sedme godine živio je u Pirotu. Kasnije se preselio u Zagreb. Bio je dijete vojnog lica, a od ranih devedesetih živi na relaciji Beograd – Novi Sad.
Teofil Pančić je od 1999. godine radio kao politički komentator radija Slobodna Evropa.
Svoje tekstove i kolumne objavljivao je u brojnim časopisima, kao što su Naša Borba, Republika, Globus, Dani, Sarajevske sveske, Dnevnik, Nezavisni, Vojvodina, Pobjeda, Monitor itd.
Napisao je više od 20 knjiga, mahom zbirki eseja. Među njegovim delima su Urbani Bušmani (2001), Čuvari bengalske vatre (2004), Osobeni znaci (2006), Na hartijskom zadatku (2006), Famoznih 400 kilometara (2007), Kroz klisurine (2007), Peščani sprud (2006), Pepeo bez bašte (2008), Kamen traži prozor (2009), Vremeplov na remontu (2010), Blesava pevačica (2010), Plavušina dilema (2011), Stanica fantomskih vozova (2011), Privođenje Bube Erdeljan (2013), Nosorozi sa šeširima (2013), Aleja Viktora Bubnja (2013), 39 dana lipnja (2014), Pilule protiv zaborava (2016)…
Teofil Pančić je tokom života dobio razne nagrade, ka o što su “Jug Grizelj”, “Vitez poziva”, “Srđan Aleksić”…
Većina priznanja koja su mu dodijeljena su za hrabrost, novinarsku ili ljudsku, prenosi Vreme.
