Dr Milan Blagojević: Ogavnost jednog sistema

U takvom ogavnom sistemu istinski je uspjeh pojedinca da ostane psihički normalan i čovjek, pod pritiskom razvrata koji je čak propisan kao slovo ustava.

Piše: Dr Milan Blagojević

U toku je saborovanje na Stričićima, posvećeno srpskom piscu i tribunu Petru Kočiću.

On je, zna se to dobro, zastupao srpske nacionalne interese te se za vrijeme Austrougarske okupacije Bosne i Hercegovine borio za poboljšanje položaja srpskog naroda. U toj borbi on je, između ostalog, 1907. godine pokrenuo časopis „Otadžbina“ koji je štampan na ćirilici, što govori i o Kočićevom odnosu prema srpskom pismu.

Svega ovoga se prisjetih gledajući i čitajući šta ovih dana govori Željka Stojičić, ministar prosvjete i kulture Republike Srpske.

Reče između ostalog Željka, kako 24.8. ove godine prenese portal RTRS, da bi Petar Kočić: „danas, više nego ikada, tražio da srpski narod vodi brigu o svom jeziku, pismu i identitetu, da bude jedinstven, da se Srbi međusobno poštuju i uvažavaju“.

Samo dan kasnije, ista Željka Stojičić nam kao ministar poruči, a portal RTRS prenese: „da u životu i djelima Petra Kočića jedinstvo čine jezik, ljudi i zemlja, a sve to je u službi nacionalne ideje kojoj je velikan služio cijelog života…i da ona smatra da je služenje nacionalnoj ideji  i stvaranje jedinstvenog kulturnog prostora srpskog naroda Republike Srpske i Srbije, između ostalih, ključni uspjeh održanog Svesrpskog sabora u Beogradu u junu ove godine.“

Kada ove Željkine riječi čita neko neobaviješten, rekao bi za nju ne samo da je Srpkinja, već i da je velikosrpkinja.

Međutim, Željka Stojičić je Hrvatica iz Mrkonjić Grada.

Tako se ona nacionalno izjašnjava i po tom osnovu je postala SNSD-ov ministar prosvjete i kulture u Vladi Republike Srpske, a prije toga je po istom nacionalnom ključu bila i poslanik SNSD-a u Narodnoj skupštini Republike Srpske.

Nije sporno pravo Stojičićke da se nacionalno izjasni kao Hrvatica, ali je u najmanju ruku neumjesno, kako od nje tako i od SNSD-a čiji je član, da poslije takvog izjašnjavanja ona govori o služenju srpskoj nacionalnoj ideji, stvaranju jedinstvenog kulturnog prostora srpskog naroda Republike Srpske i Srbije, te da je to ključni uspjeh nedavno održanog svesrpskog sabora u Beogradu.

Međutim, takvo ponašanje i benefite koje ono donosi nije omogućila Željka sama sebi nego je to posljedica nečega što je izvan Željke Stojičić i brojnih drugih Željki i Željka.

Radi se o nečemu što je dio jednog ogavnog sistema, čime se koriste ne samo Željka Stojičić, već i brojni drugi prije nje, a koristiće se i poslije nje.

Radi se o odredbama Ustava Republike Srpske prema kojima najmanje četiri člana jednog konstitutivnog naroda mora biti zastupljeno u Narodnoj skupštini, odnosno da u Vladi Republike Srpske mora biti pet ministara iz reda Bošnjaka, a tri iz reda Hrvata.

U suštini, i Izborni zakon BiH, u odredbama u kandidatskim listama za izbore u Narodnu skupštinu Republike Srpske, sadrži pravila o izjašnjenju kandidata o pripadnosti konstitutivnom narodu, kao i da se neizjašnjavanje kandidata o tome smatra kao njegovo odustajanje od prava na izabranu, odnosno imenovanu funkciju.

Ali, kako potonjih kandidata nema, jedino što ostaje vođama političkih partija u Republici Srpskoj je da, pošto na partijskim listama za izbore moraju imati i Bošnjake i Hrvate, nađu one koji su podobni, a ne one koji će talasati.

I da se, kada budu izabrani, od njih može dobiti i to da, iako su se izjasnili kao Hrvat(ica), zagovaraju služenje srpskoj nacionalnoj ideji i stvaranje jedinstvenog kulturnog prostora srpskog naroda Republike Srpske i Srbije.

Na isti način sistem funkcioniše i u Federaciji BiH. Brojni su primjeri o tome, poput Srba ministara u Vladi Federacije BiH ili u kantonalnim vladama, koji su, kada im je to trebalo da bi (p)ostali ministri, bili veći muslimani i od Alije Izetbegovića, odnosno veći Hrvati od Franje Tuđmana ili veći katolici i od Pape.

Zato ovakav sistem ne zaslužuje nijedan drugi epitet do epitet ogavnog sistema, koji je savremena Sodoma i Gomora.

U takvom ogavnom sistemu istinski je uspjeh pojedinca da ostane psihički normalan i čovjek, pod pritiskom razvrata koji je čak propisan kao slovo ustava.

(BN) Foto: Ustupljena fotografija