Vladika Grigorije je nedavno studente nazvao “ogledalom koje se pojavilo u našem narodu i u kome se sve vidi. Zato je i cilj onih kojima nije prijatno u tom ogledalu da razbiju ogledalo.” Pogledajmo kako Republika Srpska stoji u tom ogledalu.
Političari
Politički predstavnici RS listom su stali uz vladajući režim u Srbiji. Izuzev nekoliko opozicionih političara, poput predsjednika SDS-a, čak su i RS opozicinari podržali srbijansku vlast.
Najglasniji je naravno Predsjednik Republike, koji je npr. na svom X nalogu u više navrata ponavljao standardne formule tipa “obojene revolucije”, “izdajnika i stranih plaćenika” i slično. Ministar Nenad Nešić, pravednik u međuvremenu uhapšen, studentski bunt je nazvao “veleizdajom” i pozvao “nadležne organe da djeluju u skladu sa zakonima Republike Srbije” i “suzbiju demonstracije”. Inače – i Ustav i zakoni Srbije jasno garantuju pravo građanske neposlušnosti i mirnih demonstracija, pa čovjeku nije jasno na koje se to zakone exministar referiše. I predsjednik NSRS se u više navrata oglasio povodom demonstracija, a u jednom momentu upotrijebio je formulaciju “političkog terorizma” u kontekstu demonstracija. SNSD je čak organizovao autobuse podrške koji su iz RS išli da učestvuju na “kontramitinzima” SNS-a. Stvar je prelila čašu neukusa i nenormalnosti pojavom ovog opskurnog lika na protestima u Srbiji, koji se tom prilikom navodno čak drznuo i da fizički nasrne na djecu i studente Srbije:
Ovakva vrsta miješanja u političke procese u Srbiji sasvim jasno je neprimjerena i dugoročno politički izuzetno štetna, jer stvara podjelu i jaz između srpskog naroda u Srbiji i RS.
Naši politički predstavnici se pozivaju na “specijalne i paralelne veze” kada pokušavaju opravdati takve postupke. Međutim, mehanizam “specijalnih i paralelenih veza” ni na koji način ne uključuje takve aktivnosti. Kako je definisano Članom 6. Sporazuma, saradnja se odnosi na kulturu, obrazovanje, nauku, ekonomski razvoj i sl. a ne na miješanje u unutrašnje političke procese strana potpisnica. Dakle, radi se o čisto političkoj odluci i sasvim jasno neprimjerenom intervenisanju u unutrašnju politiku Srbije od strane političkih predstavnika RS. Naše vlasti se pravdaju time da “Podrška Srbije RS-u nikad nije bila veća nego za vrijeme Vučića”, te da on zbog toga zaslužuje našu podršku. Kakav je to argument čak i da je tačan? Zar to znači da mi zbog svoje koristi imamo pravo da podržavamo vlast kojom je toliki broj ljudi u Srbiji nezadovoljan?
Proizvođači neprijatelja
Nažalost, takvo ponašanje nije izuzetak, već predstavlja sada već ustaljenu praksu. Sjetimo se samo skandaloznog ponašanja naših predstavnika tokom ranijih izbora u Srbiji kada se naš Predsjednik nije libio da, u podršci tadašnjoj vlasti Srbije, budućeg Predsjednika Srbije nazove „političkim nedonoščetom“. Na prethodnim izborima to je eskaliralo do masovnih izliva odanosti režimu gdje su se naši predstavnici slavodobitno slikali na biračkim mjestima po Srbiji sa porukama „glasajte za Vučića i SNS“. A čuli smo i fantastične tvrdnje o masovnom uvozu glasača iz RS.
Jasno je, naravno, da je broj građana RS koji imaju državljanstvo Srbije, pa samim time i pravo glasa, isuviše mali da bi mogao uticati na rezultat izbora i iskriviti volju glasača u Srbiji. Ali to je veoma loša poruka koja je izazvala opravdan bijes kod velikog broja građana Srbije koji su protiv SNS vlasti. Oni su čak pokrenuli inicijativu da se Predsjednik RS proglasi za personu non grata u Srbiji zbog njegovog nelegitimnog i otvorenog miješanja u izbore. Natpisi poput ovog preplavili su internet:
Vidimo, dakle, da nakon što nas je zavadio sa SAD-om i Evropom, nakon što decenijama održava stanje nedovršenog konflikta sa Bošnjacima (a i Hrvatima), nakon što je nepromišljenim nedavnim izjavama stvorio animozitet i u Crnoj Gori, naš vladajući režim u Srpskoj uporno radi da nas zavadi i sa građanima matice nam Srbije.
Važno je razumjeti: jedna stvar je saradnja i dobri odnosi sa aktualnim rukovodstvom Srbije – koje god ono bilo. To je logična i prirodna stvar i sasvim je jasno da Srpska treba da koordiniše svoju politiku sa Srbijom. Što je, uostalom, i smisao našeg ustavnog prava na “specijalne i paralelne veze”. Ali sasvim druga stvar je miješanje u političke procese u Srbiji. To treba da bude stvar građana Srbije. Takvo otvoreno miješanje u unutrašnju politiku Srbije više je nego politički nepametno: zarad kratkoročnih benefita, stvara se dugotrajni animozitet kod građana Srbije. Koji je sasvim opravdan: zašto bi oni trpili da im neko drugi sa strane – ko ne živi u Srbiji, bira vlast ili arbitrira u slučaju neslaganja vlasti i velikog dijela građana? Lično imam državljanstvo Srbije, ali nikada nisam glasao na izborima u Srbiji, smatrajući to nemoralnim iz prethodnog razloga. Mi građani RS treba da budemo zahvalni Srbiji na mnogim stvarima – tipa što nam je omogućila da imamo njene pasoše. Ili na velikoj pomoći koju nam je konstantno davala. Sjetimo se samo kupovine Telekoma od strane Koštuničine vlasti koja je na ESCROW račun Republike Srpske pribavila više od milijarde. Nemojmo biti licemjeri i podlaci koji će zloupotrebljavati benefite (raćunajući i dokumente) koje smo dobili.
Naročito sada kada je gnijev ljudi u Srbiji protiv režima SNS-a dostigao tačku na kojoj će se bilo kakvo miješanje gledati sa mnogo više podozrenja i jeda nego u običnim političkim vremenima. Umjesto da od sebi najbližih stvaramo neprijatelje i mrzitelje, treba da se ponašamo pristojno i pametno i suzdržimo se od podrške bilo kojoj strani u Srbiji. Vlast Srbije treba da izaberu njeni građani koji žive pod tom vlasti. Mi treba da sarađujemo sa tom vlasti, ali ne i da joj pomažemo da dobija izbore ili preživi revolt svojih građana.
Studenti
Da RS ne stoji sasvim crno u „Grigorijevom ogledalu“ pobrinuli su se studenti banjalučkog Univerziteta. Oni su izašli u Kampus i solidarisali se sa svojim kolegama u Srbiji.
Banjaluka time umiva i jednu svoju davnu sramotu: tokom legendarnih demonstracija 1968. godine, Banjaluka, i studenti tadašnjih BL fakulteta, jedini su u bivšoj SFRJ stali na stranu Partije i državne aparature – ne samo da su odbili podržati ostale jugoslavenske studente, već su čak osudili demonstrante kao ubačene elemente – „obojene revolucionare“, što bi se danas reklo. A ovo što rade naši student ima i širi značaj. Oni ne samo da ujedinjuju srpski narod, već i pokazuju da istinite i pravedne stvari prevladavaju naše regionalne animozitete. Podrška im je stigla i iz Ljubljane, Zagreba Splita, itd. Nasuprot
Buka
