Zaradio milijarde na pilićima: Ideja koju su svi ismijavali postala imperija (VIDEO)
Tod Grejvs je svoju poslovnu viziju formirao još tokom studentskih dana.
Dok je studirao na Univerzitetu u Džordžiji, zamišljao je restoran čiji bi jedini specijalitet bili „čiken fingers“. Ideja je bila krajnje jednostavna, ali u to vrijeme mnogima nije zvučala ozbiljno. Čak je i profesor, kome je Grejvs predstavio svoj poslovni plan, ocijenio projekat najnižom mogućom ocjenom uz obrazloženje da restoran sa tako suženom ponudom nema budućnost.
Pošto su ga banke i investitori odbijali, Grejvs je odlučio da sam zaradi novac za pokretanje biznisa. Radio je kao zavarivač u rafineriji u Los Anđelesu, često i po 90 sati nedjeljno, a zatim se preselio na Aljasku gdje je radio na lovu lososa, sve kako bi uštedio dovoljno za svoj prvi restoran.
Nastanak Raising Cane’s
Godine 1996. Grejvs je zajedno sa prijateljem iz djetinjstva, Krejgom Silvejem, otvorio prvi „Raising Cane’s Chicken Fingers“ u Baton Ružu u saveznoj državi Luizijana. U posao je uložio ličnu ušteđevinu, pozajmljeni novac od porodice i prijatelja, kao i kredit Small Business Administration (SBA).
Od početka je bio odlučan da meni ostane što jednostavniji. Ponuda se sastojala od samo pet stavki: čiken fingers, krinkle pomfrit, kol slou, teksaški tost i jedan sos. Ovakav fokus omogućio mu je lakšu kontrolu troškova, strogu standardizaciju kvaliteta i jasno pozicioniranje brenda.
Sam Grejvs je to opisao ovako:
„Mi radimo samo jedno – chicken fingers – i radimo ih bolje od bilo koga. Ako pokušate da budete sve svima, izgubićete identitet.“
Rizično finansiranje i težak početak
Grejvs je primjenjivao vrlo agresivnu finansijsku strategiju, nudeći privatnim investitorima pozajmice uz kamatu od 15%. Te ugovore je potom predstavljao bankama kao oblik kapitala, čime je dobijao dodatne kredite.
Iako je model kratkoročno davao rezultate, ispostavilo se da je izuzetno rizičan. Tokom uragana Katrine 2005. godine, čak 21 od postojećih 28 restorana bio je privremeno zatvoren. Grejvs je kasnije priznao da je finansijska struktura bila „glupa strategija“ i da je tada zamalo izgubio čitav posao. Tvrdi da ga je to iskustvo naučilo važnosti dovoljnih rezervi i uravnoteženog rizika.
Uprkos krizi, kompanija je uspjela da se oporavi i nastavi ubrzan rast.
Rast kompanije i Grejvsovo bogatstvo
Raising Cane’s se razvio u jedan od najbrže rastućih lanaca brze hrane u SAD. Procjene za 2024. godinu pokazuju da je lanac ostvario oko 5,1 milijardu dolara prihoda, dok prosječan promet pojedinačne lokacije dostiže oko 6,6 miliona dolara godišnje.
Grejvs zadržava više od 90% vlasništva, pa rast cijelog sistema direktno povećava njegovu ličnu imovinu. Njegova neto vrijednost procjenjuje se na oko 22 milijarde dolara, čime ulazi u red najbogatijih američkih ugostitelja. Posljednjih godina sebi je isplatio i izuzetno visoke dividende, nekada u iznosima od stotina miliona dolara.
Stil upravljanja i briga o detaljima
Grejvs je poznat po tome što lično nadgleda mnoge aspekte poslovanja. Učestvuje u marketingu, nadzire dizajn novih lokacija, ali vodi računa i o sitnim stvarima, poput izbora igračaka za dječije obroke.
Iako lanac danas broji više od 900 restorana u 42 američke države, Grejvs ne razmatra prodaju kompanije. Ključnom prednošću smatra minimalizam menija, koji, prema njegovom mišljenju, omogućava dosljednost i visok kvalitet.
Privatni život i hobiji
Grejvs je oženjen Gven, koju je upoznao dok je vodila jedan restoran Mekdonaldsa. Imaju djecu, a oboje ističu da im je važno da porodične vrijednosti budu utkane u identitet brenda Raising Cane’s.
Veoma je poznat po neobičnim hobijima. U njegovom vlasništvu je trospratna kućica na drvetu vrijedna oko 400.000 dolara, gdje se često povlači. Takođe sakuplja rijetke i ekscentrične predmete – od starinskih šešira do holivudske memorabilije – jer ga, kako sam kaže, inspirišu i „pomažu mu da nastavi da sanja“.
Pogled na budućnost
Uprkos velikom uspjehu, Grejvs ima ambiciozne planove. Želi da Raising Cane’s dostigne 10 milijardi dolara godišnjeg prihoda i da proširi poslovanje na međunarodno tržište.
Njegov recept ostaje nepromijenjen: jednostavnost, jasna fokusiranost i nepokolebljiva dosljednost viziji brenda.
Priča Toda Grejvsa pokazuje da čak i ideja koja djeluje suviše jednostavno može izrasti u globalno prepoznatljiv brend – ako postoji istrajnost, samopouzdanje i potpuna posvećenost cilju.
