Reditelj Krejg Prajs je maestralno u šest epizoda dočarao pravi duh pankerskog muzičkog pravca sa kraja sedamdesetih.
Priča o bendu „Seks Pistols“ zarazila je mlade širom svijeta, pa tako i one u bivšoj Jugoslaviji. Moraćemo izgleda još dosta da sačekamo dok se takva serija ne snimi o pankerima sa ovih prostora.
U SFRJ pank je stigao s dvije godine zakašnjenja. Godine 1977. u SKC je bio organizovan koncert bendova “Buldožer” i “Pankrti” u okviru Nedjelje slovenačke kulture. Taj koncert je obodrio beogradske pankere da se kratko ošišaju i obuku crne kožne jakne.
Beogradski pankeri su počeli da se okupljaju u blizini beogradskog dragstora, podzemnog prolaza u tadašnjoj ulici Moše Pijade. U to vrijeme dragstor u podzemnom prolazu bila je jedina radnja koja je radila cijele noći. Pankeri su otjerali pijance s tog mjesta pošto im je jedna od omiljenih zabava bila šutka i tuča bilo s kim. U alkoholiziranim stanjima oni su se zaista osjećali kao otpadnici koji treba da preuzmu stvar u svoje ruke i da promijene svijet.
Vandalizam je bio odlika stila dizajniranih pankera. Odjeveni u kožu, s lancima i nitnama, predstavljali su opasnost za druge. U Titovo doba bilo je potrebno podosta hrabrosti da se mlad čovjek obuče kao panker i da se pri tome agresivno ponaša. Među prvim beogradskim pankerima bili su mnogi danas poznati književnici, muzičari i reditelji, kao što su Petar Ilić Ćirilo, Uroš Đurić, Vladimir Arsenijević, Srđan Dragojević, Srđan Petrović…
Srđan Petrović je imao prvu pank grupu u Beogradu, koja se zvala “Košmar”, a pjesma koju su pjevali zvala se “Aleja dileja”. Pank muziku karakterisali su jaki gotovo hevi metal rifovi, brz ritam i pjevanje na ivici histeričnog vrištanja. Stoga su pank pjesme često bile kratke, po minut ili dva. “Ramonsi” su na svojim albumima uspijevali da snime i po dvadesetak tako kratkih pjesama. No, tri benda iz SFRJ koji su po svemu što su radili bili potpuno pank, nisu bili iz Beograda. Bili su to ljubljanski bend “Pankrti”, riječki “Paraf” i novosadski “Pekinška patka”.
“Pankrti” i “Pera Lovšin” danas su legende slovenačke kulture, a Džoni Štulić je o njima osamdesetih godina pjevao “brijem bradu i brkove da ličim na Pankrte”, aludirajući na njihov beskompromisni buntovnički stav.
“Parafi” su imali neobičnu pjevačicu Vim Kolu i pjevali: “Mi smo disko bend, mi smo Devo bend”.
Nastavnik elektrotehnike Nebojša Čonkić Čonta bio je vođa “Pekinške patke”. Kada se vratio iz Londona bio je prepun utisaka o pankerima. Na inicijativu “Izgledovca” Slobe Konjovića, Čonta je oformio bend i snimio ploču.
Sloba Konjović, koji je bio producent singla “Bolje da nosim kratku kosu / tangentu na uvo”, jedan je od ključnih ljudi za pojavu panka i Novog talasa u Beogradu. Radio je kao voditelj na “Studiju B” i imao dvije izuzetno slušane emisije – “Vibracije” i “Diskomer”. U “Vibracijama” su se mogle čuti pjesme “Pistolsa”, “Damned”, “Ramonsa”, “Kleš”, “Bumtaun Retsa” i drugih prvoboraca panka, a na top listi “Diskomera” na prvom mjestu bila je “Pekinška patka”.
Na prvom mjestu bila je i Čontina obrada šlagera “Bila je tako lijepa” od Dragana Stojnića, koja se može se porediti s Višouzovom obradom “My way” Frenka Sinatre iz filma “Velika rokenrol prevara”.
Pank u Beogradu nije previše zaživio, ali je otvorio vrata velikom novom muzičkom talasu.
Srpskainfo
