Elegancija njegovog stila, kolorit, izbor riječi i zvukova, u opisima uvode čitaoce direktno kroz brodove, čamce, automobile, vozove kojima je putovao kroz čudesni svijet afričkog kontinenta. Od dvije dojke, zapravo brda koja se uzdižu iznad Dakara, do povratka u Evropu, Rastko ispisuje jedinstvenu avanturu. Opisi afričkog kontinenata su toliko živi da čitalac prosto pomisli da je zaista tamo.
Jedan od naših najboljih pisaca, svakako i zanimljiv slikar, uzbudljivo je živio. Kao avangardni pisac i slikar je veliki dio života proveo u Parizu. Bila je tamo i njegova sestra Nadežda, takođe slikarka. Ostavio je za sobom izuzetno značajan roman za mitologiju Srba.
„Burleska gospodina Peruna, boga groma“, kratki avangardni roman, jedno je od najambicioznijih i najneobičnijih književnih ostvarenja srpske književnosti. Pored “Afrike” i fantastičnog eseja “Mladićstvo narodnog genija”, ovaj avangardni roman spada u vrh domaćeg stvaralaštva. Treba podsjetiti da je roman prvi put objavljen 1921. u ediciji Albatros, najznačajnijoj ediciji srpske književne avangarde. Roman se sastoji iz četiri poglavlja: „I knjiga, o raspuštenosti bogova“, „II knjiga, o Naboru Devolcu“, „III knjiga, apokrifna“, i „IV knjiga, šta je bilo naposletku“.
Vremenski raspon predstavljenih događaja prostire se na više od hiljadu godina, sa osnovnom idejnom težnjom da se prikaže kultura i istorija Slovena na Balkanskom poluostrvu. „Burleska“ započinje prikazom paganskog raja i opisom života slovenskih prethrišćanskih bogova, a završava se u bolnici 1925, to jest, četiri godine nakon što je ova knjiga prvi put štampana. Osim paganskih božanstava poput Paruna, Svantevida, Trajana, Triglava, u romanu se kao likovi, između ostalih, pojavljuju devolski zemljoradnici, svetogorski kaluđeri, Bogorodica, Sveti Petar, čak i holandski slikar Vinsent van Gog. Nebor Davalac čak ubija božansko biće Radgostića, koje prethodno zavede njegovu ženu.
Rastko Petrović je autentični genije koji je intuitivno osjetio da je potrebno da se izvrši revizija mitologije srpskog naroda, makar i kao parodija.
Autor: Vladimir Đurić Đura
