Zlatna su bila vremena sedamdesetih, a posebno se pamti 11. april 1976. kada je u prepunom “Boriku” RK Borac savladao dansku Fredericiju, čime je zasjeo na tron Starog kontineta.
Crveno-plavi su pravi šampioni, jer su osvajači desetina pehara i titula i to na najvećim i najznačajnijim svjetskim takmičenjima. Sedamdesete godine su bile blistave za RK Borac koji je predvodila zlatna generacija rukometaša. Oni su bili nezaustavljivi u trci za titule o čemu svjedoči i činjenica da su nakon osvojena dva treća mjesta 1971. i 1972. naredne četiri godine bili šampioni Jugoslavije. Nižući pobjede na red je došla i Evropa pa su 1975. zamalo osvojili titulu. Prije tačno 50 godina RK Borac je poražen u Dortmundu od Forverca ekipe iz tadašnje Njemačke Demokratske Republike sa samo dva gola razlike. Ipak za utjehu je bilo to što su u polufinalu prvi savladali tada veoma jaku rukometnu ekipu Steauu u Bukureštu i to pred 8.500 gledalaca.
Zlatna generacija Borčevih olimpijaca na čelu sa Arslanagićem i Karalićem, uz Popovića i Seleca sa braćom Golić, Borom i Momom, te sa Rađenovićem i Unčaninom koji su bili zvijezde u usponu, jednostavno je znala da je 1976. ključna. Znali su da im je to posljednja prilika da ugrabe pehar i pokore Evropu. Zato su se borili jako do kraja. Arslanagić je Dance nadmašivao svakim korakom, a Rađenović im je bio velika briga jer je tresao njihovu mrežu sa svih pozicija. Kada je označen kraj utakmice na semaforu u “Boriku” bilo je ispisano 17:15 za RK Borac. Tog 11. aprila 1976. nastalo je urnebesno slavlje u “Boriku”, publika je bila na nogama, a trenutak kada je kapiten Milorad Karalić zajedno sa Zdravkom Rađenovićem i Abasom Arslanagićem uz pobjednički buket podigao i malog dječaka obučenog u odjeću Borčevih boja jedan je od najljepših momenata u istoriji kluba. Ovom pobjedom, banjalučki RK Borac postao je prvi klub iz BiH koji je osvojio titulu prvaka Evrope.
Tim iz Gospodske ulice vlasnik je sedam titula prvaka Jugoslavije i 10 trofeja pobjednika kupa bivše Jugoslavije. Banjalučki kolektiv je jedinstven po činjenici da su njegovi igrači osvajači šest zlatnih olimpijskih medalja i mnoštva evropskih i svjetskih odličja. Pored pomenute 1976, jedanako značaj trofej osvojen je 1991. godine na Kupu IHF drugom po jačini takmičenju u Evropi.
Na svjetskom prvenstvu u rukometu 2015. godine, koje je održano u Kataru, 70 odsto reprezentacije BiH sačinjavali su sadašnji i bivši igrači Borca. RK Borac je zaštitni znak grada na Vrbasu, a ujedno je i najtrofejniji sportski kolektiv u Republici Srpskoj i BiH.
Uz zdravice kojima su slavljeni Borčevi supjesi stvarale su se i najljepše uspomene koje mnoge generacije navijača i danas pamte. Iz kluba su nam ispričali nekoliko zanimljivih anegdota, a jedna od njih kaže da je nakon osvajanja kupa BiH, u finalu protiv Bosne iz Sarajeva, u nedjelju 13. maja 2007, Banjalučka pivara odlučila da počasti jednog od junaka utakmice. Bio je to Nebojša Grahovac a nagrada je bila količina piva koja odgovara njegovoj težini. S obzirom da je tadašnji golman Borca imao 90 kilograma, svi su se pitali koliko je zapravo piva dobio. Kako se specifična težina piva kreće između 1,01 i 1,05 g/cm³, nije bilo lako precizno odrediti broj boca koje su stigle do golmana. Nebojšina nagrada brzo je podijeljena sa saigračima ali ostalo je nepoznato koliko se zapravo piva našlo među igračima.
Dobri matematičari su procjenjivali da je poklon mogao imati između 111 i 113 boca piva. Međutim, tokom proslave, neko se sjetio postaviti briljantno pitanje: “Kada se naš golman vagao?”
Da se gledala samo konstitucija prije početka utakmice Grahovac bi zaista uživao u ohlađenom pivu koje je težilo tačno 90 kilograma. Međutim, poznato je da sportisti tokom meča, zbog stresa i napora izgube po nekoliko kolograma – uglavnom vode. U svakom slučaju, Nebojša je sigurno postao „potežak“ igrač i u večernjim satima dok je dijelio nagradu sa saigračima.
Ova anegdota samo je jedna u nizu onih koje se i dan danas prepričavaju, ali prijateljstva se pamte a ona prava i danas traju. Dok su Borčevi rukometaši osvajali pehare na njihovim dresovima jasno je pisalo: Nektar pivo. To ne treba da nas čudi jer Banjalučka pivara decenijama podržavala RK Borac, a podržava ga i dan-danas. Čak i slabi poznavaoci rukometa na crno-bijelim fotografijama mogu prepoznati legendarnog golmana Abasa Arslanagića, na turniru šampiona u Doboju 1973. na čijem dresu je ispis našeg domaćeg piva.
I dok slavimo prošlost, gledamo u budućnost, znajući da su neka prijateljstva jednako vrijedna kao i stari pehari.
A.E.
