Nino Belov je bio sin boga Baka ili Baala, a ovo božanstvo je u staroj Grčkoj i Rimu nazivano Dionisom ili Bahusom.
U slavu Dionisa, Argonauti, vojnici velikog vojskovođe su osvajali nove teritorije, ubijali, pljačkali, silovali, opijali se vinom, pravili orgije. Divlja strana atlantiđanske civilizacije i prije Nina Belova natjerala je njihove magičare, šamane, sveštenike da prinose ljudske i životinjske žrtve okrutnim bogovima. U vavilonskoj mitologiji žrtve su prinošene bogu Baalu, koji je bio sin ribolikog božanstva Dagona. Mit o Baalu u sebi sadrži mnogo elemenata kasnijeg hebrejskog mita o Molohu ili grčkog mita o Dionisu. Sparmagos, ritualno komadanje žrtve smatralo se ponavljanjem mita o božanstvu koga su Titani raskomadali na sitne komade. Ovaj atlantiđanski mit bio je veoma snažan i sa druge strane Atlantskog okeana, kod naroda Asteka u Meksiku.
Nino je bio prvi srpski vladar koji je osvojio pola svijeta, a njegova vladavina trajala je pune 52 godine. Mitološki Nino imao je glavu bika i krila zmaja. Krenuvši iz Niša pokorio je Balkan, Malu Aziju, Persiju, stigao do Indije, u povratku je poharao Arabiju i stigao do Egipta, dio njegove vojske osvojio je kompletno Balkansko poluostrvo, sve do sjevernih granica Jadranskog mora. U pohodima su mu veliku pomoć davali vojnici kralja Arija iz Arabije, koji su nazivani Arijevci. Teorije o Arijevcima kao nadrasi mogu imati veze sa ovim istorijskim činjenicama.
Nino je postao veliki asirski car kada je pokorio Baktriju. Tada je prelijepu Semiramidu, ženu tamošnjeg generala, preoteo za sebe. Po Deretiću, riječ bahanalije odnosi se na divlje slavlje podanika Nina Belova, koji su svake tri godine proslavljali njegov povratak iz Indije. Grci su ga nazvali Dionisom (Dios Nis), Bogom iz Niša. Izgleda da je Bog iz Niša začetnik dionizijke kulture o kojoj su pisali Niče i Osvald Špengler.
Nino Belov je, zajedno sa suprugom Semiramidom, osnovao drevni Vavilon, gdje je potom slavljen kao božanski Nimrod. Njegov narod poharao je i oblast drevne Grčke. Nimrodovi nasljednici osnovali su veliko Minojsko carstvo na Kritu. Drevni Srbi bili su u veoma bliskim odnosima sa drevnim Grcima, prastanovnicima grčkih ostrva. Dio njih došao je iz Likije u maloj Aziji, gdje su naročito bile razvijene vještine snalaženja i putovanja uz pomoć zvijezda. Astrološke vještine pomogle su im da bez problema svojim brodovima plove obalama Mediterana.
Kao i Likijci, Drevni Srbi su bili dio velike grupe naroda koji je vjerovao zvijezdama i smatrao da se negdje daleko u svemiru kriju njihovi bogovi. Postavljali su megalite, obeliske kako bi mogli tačno da izračunavaju geografsku širinu i dužinu u odnosu na položaj zvijezda. Likijski obelisk Ksantos Stela dio je takve tradicije, ispisan pismom sličnom ćirilici. Gledajući noćno nebo čuvari atlantiđanske tradicije vidjeli su veliki broj sjajnih zvijezda, neke od njih u grupama koje su izgledale kao zmije ili zmajevi. Uz pomoć zvijezda i njihovog položaja doseljenici na ostrvo Krit otkrili su načela navigacije, a njihovi brodovi plovili su nesmetano ne samo Mediteranom, već i Atlantskim okeanom, sve do Amerike.
Otkriće bakra i bronze bio je uvod u potpuno drugačiji svijet. Od bronze se pravilo oružje, oklop, grnčarija. U potrazi za bakrom i kalajem stari Minojci su plovili duž obala Portugalije, Španije, Francuske i Engleske i, naravno, duž obale Jadranskog mora. Bronza je veoma brzo stigla u mnoge krajeve drevne Srbije, a od nje se pravilo oružje, posuđe, pa i muzički instrumenti.
Poslije vulkanske erupcije na San Toriniju, ogromni talas prepun mulja i osušene lave je prosto uništio Krit i njegovo moćno carstvo. Veliku pomorsku imperiju naslijedili su prvo Mikenci, pa potom Feničani. Deretić u svom djelu “Antička Srbija” smatra da je drevni Krit bio pokoren od srpskog vladara Nina Belova. Nino Belov Nimrod negdje je nazivan i Saturnom (Saturnus što znači srp). Narod koji nosi srp, Srpski – bio je vjerovatno narod Nina Belova. Pandan Baalu u grčkoj mitologiji mogao bi biti i titan Kronos, bog vremena, kod Rimljana Saturn. Obožavanje Baala kao Bahusa kod Grka je preraslo u praznike Bahanalije, a kod Rimljana je kasnije preraslo u praznike Saturnalije.
(Srpskainfo)
