Histerija samopotiranja Srba

Polemika koja se u javnosti otvorila nakon potpuno štetnog nastupa Milorada Dodika u Sremskoj Mitrovici kada je izvrijeđao mladost Srbije, pokrenula je cijelu histeriju protiv prekodrinskih Srba i tzv. „prečana“. Naravno da ona ima i drugu stranu i da Dodik nije stvarna slika Srba u Republici Srpskoj.

Zato je neprihvatljiva ustaška mantra o tzv. „zlim Srbima“ koja se sada plasira sasvim organizovano sa ciljem proizvođenja što dublje podjele među Srbima. A posebno je sporna teza o prekodrinskim Srbima koji su u Prvom svjetskom ratu bili na strani Austrougarske protiv Srbije. Upravo iz tih razloga poredaćemo neke istorijske činjenice na koje treba podsjetiti. Poslužićemo se vrlo argumentovanim navodima „Starog Pragiste“ na X-mreži, koji je svaku od teza dokumentovano potkrijepio u 16 postova:

1. Na teritoriji Austrougarske carevine je živjelo preko 5 miliona pravoslavnih Srba, što je polovina srpskog korpusa.

2.Uoči Prvog svjetskog rata, u septembru 1913. ubijen je posljednji karlovački patrijarh Lukijan Bogdanović kao glavni vjerski vođa srpskog naroda. Ubila su ga dva austrougarska policajca,  u Joakimovoj banji na mostu. Tijelo mu je pronađeno tek nakon dva mjeseca, a glava mu je bila odrubljena.

3. Zemaljska vlada na čelu sa hrvatskim, generalom Stjepanom Sarkotićem promijenila je naziv srpsko-pravoslavne crkve u istočno-pravoslavnu, zabranila je krsnu slavu i uvela zabranu upotrebe ćirilice. Zatvarane su srpske škole, udruženja, banke, biblioteke, sokolska društva …

3. U cijeloj Austrougraskoj samo su se Srbi iz BiH pobunili protiv švapsko-ugarskih zlotvora. Srpske atentatore Mlade Bosne su opremili i obučili srpski agenti u Srbiji pod vodstvom Crne ruke, te pomogli njihovu infiltraciju u Sarajevo preko svoje postojeće mreže sigurnih kuća.

4. Isti dan po atentatu 28.6. i sutradan, kao po komandi počeo je Sarajevski pogrom nad Srbima. Oskar Poćorek guverner BiH podsticao je antisrpske nemire koji su bili klasično nasilje: pljačke, uništavanja, otimanje, zlostavljanja u Sarajevu i ostalim gradovima i dva ubistva Srba.

5. Tokom Prvog svjetskog rata na teritoriji Austrougarske ubijeno je preko POLA miliona Srba. U Austrougarskoj je tad umoreno preko 100.000 srpske djece mlađe od 10 godina. Srpske žrtve u Austrougarskoj statistički računaju kao „civilne AU žrtve“, a srpskim žrtvama predstavljaju samo žrtve Kr. Srbije.

6. Odmah po izbijanju rata Austrougarska silom čisti sve, a naročito pogranične krajeve BiH od Srba, od Podrinja do Hercegovine. Samo u oktobru 1914. naredbom Zemaljske vlade isključenoj je iz podanstva i protjerano 5620 kompletnih srpskih porodica čija imovina je konfiskovana i opljačkana.

7. Samo do 15. avgusta 1914. vođeni su „krivični postupci“ protiv 637 Srba za razna srbovanja. U nekim procesima protiv članova organizacije „Mlada Bosna” 1915. godine suđena su čak 142. optužena. Kazne su bile drakonske i uglavnom su javno vješali Srbe svakodnevno na trgovima.

8. Veleizdajnički proces u Banjaluci (3.11.1915-16.3.1916) bio je najveći od 17 takvih procesa u BiH vođenih u Prvom svjetskom ratu. Optuženo je 156 uglednih Srba: političari, učitelji, učenici, trgovci, inžinjeri, sveštenici, advokati… zbog veza sa Narodnom odbranom, Sokolom, Prosvjetom…

9. Oko 208.000 stanovnika BiH, uglavnom Srba, poslato je u konclogore širom Monarhije. U ovim logorima vladala je velika surovost, a uslovi su bili neljudski. Najveći u BiH je u Doboju na željezničkoj stanici, gdje je i ubijeno oko 12.000 Srba, od toga 643 djece i mnogo žena.

10. Čete tzv. „Zaštitnog korpusa“ (Shutzkorps), koje su u narodu poznati kao šuckori bio je poseban vid terora nad Srbima. Ideolog i tvorac im je bio Poćorek, a jedan od lidera Ademaga Mešić. Bilo ih je oko 11.000 uglavnom islamskih džihadista koji su se slovili Rvatima.

11. Do kraja rata pod naletima švaba i šuckora više od hiljadu (1.000) srpskih (kako stoka ustaška i ustašoidna voli da kaže“prekodrinskih“) sela u Hercegovini, Bosni, Slavoniji i Sremu bilo je opljačkano i popaljeno do temelja, a narod pobijen, rastjeran, interniran u logore.

12. Prisilna mobilizacija na teritoriji Austro-Ugarske se provodila silom i prijetnjom i nad Srbima. Ali vam lažu kad kažu kako su Srbi atakovali na Cer. Gučevo… jer oko 100.000 vojno sposobnih Srba je pobjeglo ili dezertiralo, i većinom prešlo na Srpsku i Crnogorsku stranu.

13. Jedinice u kojim su bili silom mobilisani Srbi iz BiH, slane su na front u Rusiju. I tamo su se Srbi predali Rusima i zatražili da promjene stranu. Tako je 1915. u Odesi formiran Srpski dobrovoljački odred koji sa 12.500 boraca postaje divizija u sastavu 47. ruskog korpusa.

14. Za razliku od Srba, mobilisanih Hrvata koji su prebjegli na srpsku stranu bilo je tačno 98, da devedesetosam, što je bilo mnogo manje nego što je Čeha ili Slovaka prešlo. Bili su rado u krvoločnnoj Vražijoj diviziji u kojoj je bio i mali Joža omiljeni drugosrbijanski sin.

15. Muslimani iz BiH su imali čitave pukove svojih boraca u uniformi Austro-Ugarske i najviše su se borili protiv Italije. Istakli su se po zvjerstvu pa su od cara primili ukupno 35.637 medalja za hrabrost. Posebno se pamti bitka na Monte Meleti gdje su slavu pobrali balići.

16. Preko 70.000 srpskih civila je izbjeglo u kraljevinu Crnu Goru iz Hercegovine, a dr Jozef Redlih, profesor prava na Univerzitetu u Beču, u dnevniku 22. 11. 1914. je napisao da se u austrougarskoj provinciji BiH „sprovodi sistematska politika istrebljenja pravoslavnih“.

Dakle, ne ulazeći u motive i političko jednoumlje Milorada Dodika, ne treba dozvoliti da se ode u drugu krajnost i treba uvijek imati u vidu da je srpsko nacionalno pitanje integralno na cijelom ovom prostoru gdje Srbi žive.

ISTOK