Željkino ćutanje

Obasuti smo vijestima da su Bećirović i Komšić prisustvovali predstavljanju nacrta navedene rezolucije u UN. A gdje je za to vrijeme Željka Cvijanović, srpski član Predsjedništva BiH, zašto ona nije otišla u UN u Njujorku i zašto ćuti o razlozima zbog kojih nije otišla?

Autor: Dr Milan Blagojević

U protekla tri-četiri dana ovdašnja javnost naprosto je zasuta medijskim informacijama o aktivnostima dva člana Predsjedništva BiH (Denisa Bećirovića i Željka Komšića) koje u svojstvu članova kolektivnog šefa države BiH imaju u Organizaciji UN u Njujorku, povodom nacrta „rezolucije o genocidu u Srebrenici“, o kojoj bi Generalna skupština UN 2. maja ove godine trebalo da raspravlja i odlučuje.

Obasuti smo vijestima da su Bećirović i Komšić prisustvovali predstavljanju nacrta navedene rezolucije u UN. A gdje je za to vrijeme Željka Cvijanović, srpski član Predsjedništva BiH, zašto ona nije otišla u UN u NJujorku i zašto ćuti o razlozima zbog kojih nije otišla?

To je nedopustivo, jer ova tema nije njena privatna stvar da bi o tome ćutala pred javnošću. Sankcije koje su joj uvele SAD ne mogu da joj uskrate da kao član kolektivnog šefa države uđe u prostor UN u NJujorku.

A ako joj SAD čak i to zabrane, što bi bilo teško kršenje međunarodnog javnog prava, pa treba Željka da obavijesti o tome javnost i da traži da joj se putem skajpa ili drugih sredstava video obraćanja omogući učešće u svakoj raspravi u UN o ovoj temi.

Nijedan propis Organizacije UN ne zabranjuje takvo obraćanje šefu države, odnosno članu kolektivnog šefa države, koje svojstvo nesporno ima Željka Cvijanović.

Samo je potrebno da šef države to prethodno zatraži od UN, ali to Cvijanovićeva ne traži. Ona je poslala dva svoja pisma u UN, rekavši u njima da je Zlatko Lagumdžija kršenjem Ustava BiH i zloupotrebom položaja ambasadora BiH u UN-u, bez odluke Predsjedništva BiH, inicirao usvajanje navedene rezolucije.

Sve to je očigledno, ali nije dovoljno samo napisati ta dva pisma i zatim ućutati o ovoj za istinu i Republiku Srpsku i srpski narod, a i za BiH u cjelini , isuviše važnoj temi, kao što čini Željka Cvijanović.

Umjesto toga, ona kao član kolektivnog šefa države mora biti angažovana neprekidno o tom pitanju.

Stoga je morala tražiti svoje učešće, makar i video putem ukoliko joj SAD ne daju da dođe u UN u Njujorku, tokom nedavne prezentacije nacrta rezolucije o Srebrenici, kako bi u neposrednom obraćanju ukazala Ujedinjenim nacijama da je to što im se predlaže produkt najgrublje zloupotrebe službenog položaja ambasadora Lagumdžije koji je, bez odobrenja Predsjedništva BiH kao jedino nadležnog organa za ova pitanja spoljne politike BiH, kršeći Ustav BiH uzurpirao pravo da on u ime BiH predlaže tu rezoluciju i lobira u UN za nju, te da to jednako neustavno, bez odluke Predsjedništva BiH, čine i ostala dva člana Predsjedništva – Bećirović i Komšić.

Takođe je Željka Cvijanović mogla na taj način da ukaže UN-u i na Zaključni izvještaj  Nezavisne međunarodne komisije pod predsjedavanjem Gideona Grajfa, napisan od strane eksperata iz devet država svijeta, koja Komisija je u svom Izvještaju napisala (str. 970 Izvještaja) da nakon njene „temeljne istrage zaključuje se da se u Srebrenici nije dogodio niti pojedinačni zločin genocida niti genocid uopšte“, kao i da „Nalazi Tribunala o genocidu neće izdržati test vremena“ – citirano iz istog Izvještaja, str. 970.

Indikativno je da je Narodna skupština Republike Srpske 19. aprila 2024. prihvatila u potpunosti ovaj Izveštaj, ali je u zaključcima koje je usvojila tim povodom propustila, namjerno ili ne, da obaveže Željku Cvijanović da kao član Predsjedništva BiH sa usvojenim Izvještajem upozna UN, a naročito Generalnu skupštinu UN na njenoj sjednici planiranoj za 2. maj ove godine.

Zašto to nije učinila Narodna skupština, da li je Željka i njeno ćutanje u tom pogledu jača i od Skupštine, neka prosudi javnost. Ali, uprkos tom (ne)namjernom propustu Narodne skupštine, Željka još uvijek može sve to da popravi i učini barem onoliko koliko je do nje.

Naime, Generalna skupština UN treba da o ovoj temi održi sjednicu 2. maja ove godine. Prema članu 25. Poslovnika Generalne skupštine UN na svakoj sjednici te skupštine delegacija bilo koje države članice UN može imati pet predstavnika.

Dakle,  ne samo tri člana Predsjedništva BiH već i još dvoje lica može BiH imati kao svoje predstavnike na bilo kojoj sjednici Generalne skupštine.

I svi oni u svojstvu predstavnika države mogu govoriti na sjednici Generalne skupštine, saglasno članu 68. Poslovnika Generalne skupštine.

To znači da Željka Cvijanović kao član kolektivnog šefa države BiH ima pravo da učestvuje i na predstojećoj sjednici Generalne skupštine UN 2. maja ove godine.

Ako joj SAD ne dozvoljavaju da tada dođe u Njujork, Željka ima pravo da se u navedenom svojstvu obrati video putem Generalnoj skupštini UN, saglasno već pomenutom članu 68. Poslovnika Generalne skupštine.

Taj član obavezuje predsjedavajućeg Generalne skupštine da svakom od onih pet predstavnika države članice UN daje riječ, pa i video putem, na sjednici, i to prema redoslijedu kojim su izrazili svoju želju da govore na sjednici Generalne skupštine.

Dakle, potrebno je da Željka u svojstvu člana kolektivnog šefa države BiH samo izrazi želju u tom pravcu, tj. da zatraži da u tom svojstvu govori na sjednici Generalne skupštine, što joj u tom slučaju mora biti odobreno.

I onda Željka ima mogućnost da upozna i upozori Generalnu skupštinu UN da je prijedlog navedene rezolucije nastao najgrubljim kršenjem Ustava BiH kao države članice UN, od strane njenog ambasadora u UN, te da će Generalna skupština već samom raspravom o takvom dokumentu na najgrublji način i sama pogaziti ustav jedne države članice UN, a time i suverenitet BiH i Povelju UN.

Naravno, Željka tom prilikom može upoznati Generalnu skupštinu UN i o Izvještaju Grajfove komisije. Sve to, a i još mnogo toga, može Željka Cvijanović. Samo kad bi htjela.

(BN)