Statistika je bila okrutna, a na području tadašnjeg Centra javne bezbjednosti Banjaluka 2000. godine izvršeno je čak 17 ubistava.
Neka od ubistava i danas su enigma za istražioce, a jedno od onih “zaboravljenih” počinjeno je 19. jula 2000. godine u večernjim časovima, gotovo u strogom centru Banjaluke.
Ubijen je vojni penzioner i osoba koja je bila omiljena u društvu.
Radilo se o Omeru Kresi, koji je u vrijeme mučkog ubistva imao 74 godine.
Tijelo Omera Krese pronađeno je u njegovom stanu u Gundulićevoj ulici u Banjaluci mnogo poznatijoj kao zgradi ‘Pentagon’ u kojoj je i živjela većina vojnih penzionera.
Tačno 20 godina od ubistva banjalučko tužilaštvo donijelo je naredbu o obustavi istrage. – U navedenom krivičnom predmetu donesena je tužilačka odluka naredba o obustavi istrage protiv NN izvršioca, zbog počinjenog krivičnog djela ubistvo iz člana 36. KZRS-poseban dio, počinjeno na štetu Omera Krese, jer je nastupila zastarjelost krivičnog gonjenja – potvrđeno je tada iz tužilaštva.
Motiv ubistva nikada nije jasno utvrđen, a pretpostavljalo se da se radilo o koristoljublju, odnosno pljački.
Prema informacijama iz istrage ubica je očigledno poznavao žrtvu, jer se zahvaljujući tom poznanstvu neometano uvukao u njegov stan i ubio ga.
Omer Kreso je naime, ugušen jastukom, a detaljniji pregled mjesta zločina i leša otkrio je razbijenu pivsku flašu i prelom više rebara kod žrtve.
Naime, tijelo Krese pronašli su njegovi podstanari i ujedno supružnici koji su sa dvoje maloljetne djece živjeli u stanu zajedno sa Kresom od 1994. godine.
Sumnja je odmah skinuta sa Kresinih podstanara, jer je utvrđeno da su svi živjeli kao skladna porodica, a supružnici su kobnog 19. jula 2000. Godine sa djecom bili u Gradišci i vratili su se u stan oko 21.15.
Za dvoje supružnika uslijedili su šok i nevjerica, a ubrzo su alarmirane ostale komšije iz zgrade i policija koja je obavila uviđaj. Zanimljivo je da tokom uviđaja nisu pronađeni otisci, iako se pretpostavljalo da je motiv ubistva bilo koristoljublje.
DNK ubice
Tokom višegodišnje istrage, privedeno je na desetine osoba koje su na neki način bile povezane sa Kresom, od koji su neke po već ustaljenoj proceduri bile upućene na poligraf. Iako su inspektori ispitali više od 30 osoba, identitet ubice nije utvrđen.
Ono što je utvrđeno iz više različitih iskaza svjedoka, jeste da je Kreso kobnog dana na klupi, nedaleko od svoje zgrade, pio pivo sa prijateljima i jeo lubenicu, ne sluteći da su mu to posljednji trenuci života.Kreso je između 17 i 18 časova kobnog dana krenuo u svoj stan.
U trenutku kada je ulazio u zgradu, jedan od komšija je primjetio da su za Kresom u stubište krenula i dvojica nepoznatih muškaraca. Tokom detaljnog pregleda mjesta zločina, pored tijela Krese pronađena je razbijena pivska flaša, a odmah je utvrđeno i da je nepoznati ubica Kresu sa ovom flašom udario po glavi, a zatim ga pretukao i ugušio jastukom.
Na mjestu zločina, ubica je ostavio i vlasi kose, koje su odmah dostavljene u Institut u Beogradu i čekaju na dan kada će pomoći dugogodišnjoj istrazi. Inspektori su nakon ubistva, istragu u jednom momentu suzili na jednu osobu, na čijoj odjeći su otkriveni tragovi krvi, no kasnije vještačenje je osumnjiččenog oslobodilo svake povezanosti sa ubistvom vojnog penzionera. Nakon ovoga, istraga je postajala sve komplikovanija, jer je utvrđeno da Kreso nije ni imao puno neprijatelja, naprotiv bio je omiljen u društvu.Tokom istrage, inspektori su utvrdili da je Kreso nekoliko dana prije ubistva došao iz Njemačke, gdje je bio u posjeti svom sinu.
Ovaj podatak nagnao je inspektore da posumnjaju kako je ubica najvjerovatnije tražio novac.
Komšije ubijenog Krese istakli su da se moglo uraditi daleko više u ovom slučaju.
– Toga dana sam se vraćala sa groblja i u liftu srela uplakanu komšinicu. Znala sam da joj suprug nije dobrog zdravlja pa sam pomislila da se nije njemu nešto dogodilo, no komšinica mi je odgovorila da plače, jer je neko ubio komšiju Omera Kresu, čovjeka koji je bio moj porodični prijatelj i koji je radio sa mojim pokojnim suprugom. Ne samo to, naše porodice su bile bliske, jer je i Omerov sin išao sa mojim sinom u osnovnu školu- ispričala je porodična prijateljica ubijenog.
Prisjetila se i kako je Omer tokom ratnih sukoba sve vrijeme bio u Banjaluci, te da nije zaslužio da završi onako kako je okončao svoj život. Njeno mišljenje dijelili su i druge komšije koje su poznalave Kresu.
– Pa čak je i njegov sin govorio da je Kreso poznavao ubicu, jer ga je tako pustio u stan. Mislim da se ovdje moglo daleko više uraditi, ali eto čovjek je bio običan, kao i mi, i nikome se izgleda nije radilo prekovremeno kako bi riješio ovaj slučaj- ispričao je komšija pokojnika.
Srpskainfo
