Tone li Srpska u diktaturu – zadnji tragovi TRULOG KOMUNIZMA
Donošenje nacrta novog Ustava RS i Zakona o zaštiti ustavnog poretka su siguran put kojim je vladajuća većina kojom diriguje Milorad Dodik trasirala put ka diktaturi i progonu političkih neistomišljenika u Srpskoj.
Ako se po jutru dan poznaje onda je paljevina automobila opozicionog poslanika Nebojše Vukanovića u Trebinju prvi vijesnik atmosfere tog progona i diktature. Prethodilo mu je usvajanje jednog zakona kojim se legitimizuje progon političkih neistomišljenika, formiraju pravosudna tijela koja će to provoditi i sankcionisati sve one koji se drznu da kritički misle, suprotno od volje režima, od pojedinaca do medija i organizacija civilnog društva. Taj zakon je ipak simbol kraja jedne diktature i zadnji pokušaj njenog održanja, a protagonisti te politike su danas sve one političke nakaze i kriminalne strukture društva koja su uzurpirale vlast i drže narod kao svoj taoce.
Premda, stvari su realno mnogo dublje i mi smo svjedoci kraja, odnosno zadnjih pokušaja opstanka jednog dugodišnjeg projekta komunizacije srpskog društva sa svim recidivima nasilja, progona, hapšenja i ostalih oblika torture svih onih koji su protiv njega. Neki su ga uporedili sa šestojanuarskom diktaturom kralja Aleksandra, koja je u jednom kratkom periodu srpske tragične istorije i lutanja, analognim zakon0m suspendovala demokratiju, parlamentarizam i slobodu političkog izražavanja u tadašnjoj Kraljevini, kojom je on pokušao da odbrani i sačuva neodbranjivo, tadašnju Kraljevinu Jugoslaviju i funkcionalno smiri uzavrele političke strasti i sukobe. Taj zakon je imao potpuni kontraefekat, ali je ohrabrio one ljevičarske snage koje su kasnije u vrijeme diktature komunizma u njemu vidjele model političkog djelovanja. Šta je bio Goli otok nego upravo taj progon i zatiranje svake slobodne misli?
Na tim bolesnim temeljima se gradio političku sistem koji je takođe rezultovao raspadom zajedničke države svih naroda i narodnosti Jugoslavije i sa koliko god nostalgije i danas neki gledali na taj državni poredak, on se nikada nije mogao osloboditi jednog balasta nezdrave osnove na kojoj je uspostavljen, kao i zločina koji su sakriveni, ali čije svete žrtve i danas govore. Taj balast je cijelo vrijeme bio teret srpske borbe stvarnih patriota koji su se borili u odbrambeno-otadžbinskom ratu na ovim prostorima, a koju su srpski komunisti na svaki način kompromitovali.
Nakon građanskog rata na prostoru bivše Jugoslavije i stvaranja nacionalnih država, uspostavljeno je višestranačje, ali je ostao politički mentalitet koji je evoluirao u nacional-komunizam, jednu varijantu simbioze bolesnog nacionalizma i komunizma kao nove platforme koja će dominirati političkih sistemima u novoformiranim državama. On je posebno karakterističan za onaj etnički prostor gdje je zastupljen srpski narod, proizvodeći svaku vrstu nesreće i nacionalnog lutanja.
Kratki period duhovnog buđenja naroda i vraćanja vjeri koja je bila satrvena u tragove i demokratiji, u još uvijek neizdeferenciranim i nedovoljni osvještenim formama, ubrzo je zamjenjen novim formama neokomunizma koji se manifestovao kroz nacionalističke obrasce, a njeni nosioci danas su stranke Saveza nezavisnih socijaldemokrata Milorada Dodika i SNS, stranke bivših srpskih radikala Vojislava Šešelja. Danas su te stranke zadnji recidivi jedne nedemokratske tradicije i svih vrsta zloupotreba vlasti i upravo je ova dugogodišnja utemeljenost u jedan autoritarni, podanički, nekulturni i primitivni mentalitet naroda, koji je brižljivo njegovan u takvim sistemima, onaj balast kojeg se moramo osloboditi da bi srpski narod prodisao slobodnim plućima. On se nažalost inkorporirao u sve segmente srpskog društva i taj proces egzorcizma je istinski težak, ali nije nemoguć.
On je krenuo iz Srbije, iz onog dijela zdrave energije mladosti koja je duboko hrišćanska i istinski patriotska i slobodarska i to je možda zadnja nada da se ova počast pobjedi, a narod se ne treba plašiti rugobe njenog lica, jer je ona odraz jednog elementarnog zla koja je iza sebe ostavila brojne oblike nepočinstva. I od presudne je važnosti danas razlikovati te duhove. Krize su uvijek bile i procesi pročišćenja.
ISTOK
