Režimski progon političkih neistomišljenika u Srpskoj

Režim u Srpskoj pokazuje sve iste sindrome kao režim u Srbiji. U nemoći da odgovori na realne zahtjeve građana i dekriminalizuje društvo, pribjegava se svakoj vrsti nasilja, pritisaka i ucjena prema političkim neistomišljenicima. Klize li Srbi u novi totalitarizam ili su ovo zadnjih recidivi jedne ideologije jednoumlja i bahatosti tzv. vođa koje su sami izabrali!?

Pored slika nasilja koje svakodnevno gledamo u Srbiji, gdje je sukob građana i studenata poprimio razmjere pred opštu eskalaciju, u Srpskoj građani još uvijek u većini ćute, ali se provodi sistematski progon i teror prema svim koji ne misle kao režim ili koji ga kritikuju na bilo koji način. Vlast i  kriminalne strukture su udruženi u odbrani postojećeg stanja.

Napadi na opozicione lidere kriminalnih grupa u Srpskoj koje su u službi režima su sve učestalije. Tako je nakon fizičkog napada na bivšeg lidera PDP-a Branislava Bornovića i druge paljevina auta Nebojše Vukanovića, lidera stranke za Pravdu i red, nastavljen i pritisak na opozicione načelnike na lokalnom nivou protiv onih koji nisu po volji režima. Svi ovi slučajevi su za sada bez sudskog epiloga i bez ikakvih rezultata istrage.

Nema nikakvih rezultat ni spektakularnih hapšenja opozicionih načelnika sa namjerom njihove inkriminacije u javnosti koje smo gledali u zadnje vrijeme, dok vlast koristi institucije policije i pravosuđa na jedan način koji bi trebalo da skrene pažnju sa sopstvenog kriminala na opoziciju.

I dok javna preduzeća listom propadaju zbog ogromnog kriminala i javašluka u njima, režim vrši pritisak na drugu stranu. Tako je u javnoj objavi na X-mreži SDS-ov načelnik Istočne Ilidže Marinko Božović, napisao: „Pritisak nije način da nas ućutkaju! Četvrta kontrola za godinu dana. Pitam se, da li su ovako redovne kontrole u javnim preduzećima koja bilježe negativne rezultate i dugogodišnje gubitke?“

Pitanje je logično, jer na sceni imamo opšti trend enormnih gubitaka u javnim preduzećima, bez ikakvih posljedica za njihove režimske rukodoeće ljude, dok se malobrojnim opozicionim lokalnim funkcionerima traži igla u plastu sijena i bilo kakav dokaz neregularnosti. Opozicija ovakva kakva je je postala lak plijen za režim i on se maksimalno iživljava, a žrtve pritisaka se osjećaju kao izolovana ostrva i posljednji borci na „Ljubinom grobu“, kako je napisao Božović.

Sve ovo su zadnji alarmi da se opozicija napokon uozbilji i krene u odlučniju akciju zaštite svog integriteta i svojih ljudi, a lopticu vrati u dvorište režima, gdje leže pravi uzroci katastrofalnog stanja u društvu i kriminala koji ga je doveo na rub postojanja.

ISTOK