Podsjećanja: Kako je Milorad Dodik sa Biljanom Plavšić bio izbor Slobodana Miloševića i uloga srpskih službi bezbjednosti

Mnogi aktuelni političari na našim prostorima su prošli različite političke faze i strane, ali ono što je konastanta jeste da je u svima njima bila značajna uloga srpskih službi bezbjednosti koje su u svim fazama imale značajne uloge u kreiranju srpske političke scene. Pod njihovim okriljem su likvidirani ili politički eliminisani brojni srpski patrioti.

Tako je prema svjedočenju više puta procesuiranog u tri države Momčila Mandića, dobrog poznavaoca i jednog od bitnih aktera političkih prilika u Republici Srpskoj nakon rata, u vrijeme kada je bio ministar pravde u Vladi RS, dolazak Biljane Plavšić preko tzv. „antikriminalne revolucije“ i dolazak Miorada Dodika, dogovoren u Beogradu na „kanabetu“ Slobodana Miloševića.

Na tom talasu pobune protiv vlasti Srpske demokratske stranke isplivao je Milorad Dodik kao predsjednik Vlade Republike Srpske.

Mandić je govorio da su ga u tim burnim danima krajem 1997. pozvali Radovan Karadžić i Momčilo Krajišnik da se ponovo aktivira u policiji i spriječi sukobe između dvije konfrontirane frakcije u MUP-u RS.

„Biljana Plavšić, tadašnja predsjednica RS  je preselila vlast sa Pala u Banja Luku po naredbi vlasti iz Beograda. Mirjana Marković, koja je bila radikalna ljevičarka nije mogla očima vidjeti Radovana Karadžića i Momčila Krajišnika koji su za nju bili tvrdi nacionalisti. Zato je 1998. godine poslala u Banjaluku Jovicu Stanišića da podrži Biljanu Plavšić i pomogne joj u formiranju vlasti“, kazao je Mandić.

On  je otkrio da je u to vrijeme prijetio oružani sukob između policije zapadnog i istočnog dijela Republike Srpske. Mandić je upućen iz Beograda da spriječi krvoproliće.

„Policiju iz Banja Luke su predvodilio onaj gradonačelnik Prijedora Pavić (Marko) ministar koji je bio čovjek Jovice Stanišića i Dragan Lukač, šef specijalne jedinice, kasnije ministar policije“, rekao je Mandić. Tada su, kazao je, u posljednji čas spriječeni sukobi policije na području Dervente.

Momčilo Mandić je dodao da je Jovica Stranišić u toj misiji pored bračnog para Milošević-Marković imao i podršku Amerikanaca.

Odbrana Jovice Stanišića je i tokom suđenja u Hagu dokazivala da je bivši šef Državne bezbjednosti Srbije bio „američki čovjek“ i da je mnoge zadatke obavljao u saradnji sa CIA-om. No, to Stanišiću nije pomoglo, on je prije pola godine, zajedno sa svojim zamjenikom Frankom Simatovićem osuđen na 13 godina zatvora zbog umiješanosti u ratne zločine u Bosni i Hercegovini.

Momčilo Mandić, koji se tih godina našao na poraženoj strani (Karadžićevoj i Krajišnikovoj) nije govorio o tome da nije samo Biljana Plavšić bila izbor Slobodana Miloševića i njegove supruge, nego da je bračni par podržao i izbor Milorada Dodika za premijera Republike Srpske.

Prema pouzdanim informacijama koje su kolale tih godina, na Dodika kao potencijalnog predsjednika Vlade RS Jovici Stanišiću su skrenula pažnju dvojica predratnih službenika Državne bezbjednosti BiH, pored  pomenutog Marka Pavića, tu je bitnu ulogu imao i Sredoje Nović, predratni visoki funkcioner SDB-a Bosne i Hercegovine.

Isti izvori tvrde da je tih godina Novićeva kćerka bila zaposlena u kabinetu Jovice Stanišića.

KOD SLOBODANA MILOŠEVIĆA NA „KANABETU“

Slobodan Milošević slabo je poznavao Milorada Dodika prije nego što mu ga je Jovica Stanišić „priveo“ na čuveno „kanabe“ u njegovom kabineta. No, dopala mu se njegova energičnost i odlučnost, a njegovoj supruzi Mirjani to što je Dodik kao i ona „ljevičar“.

Ko poznaje prilike iz tog vremena zna  da bi izbor Dodika za premijera Republike Srpske početkom 1999. godine bio nemoguć bez podrške koju mu je dao Slobodan Milošević.

Samo godinu dana kasnije Dodik će okrenuti leđa beogradskom režimu kada je u granicama svojim mogućnosti sarađivao sa međunarodnom zajednicom tokom bombardovanja Srbije.

Sredoje Nović je od tada pa do danas najbliži i najpouzdaniji suradnik aktuelnog predsjednika Republike Srpske. Nemoguće je pobrojati funkcije koje je on obavljao u zadnjih 25 godina u entitetu i u državnim institucijama. I danas, u svojoj 77-oj godini, Nović je zastupnik u Parlamentu Bosne i Hercegovine.

Vrlo blizak osuđenom Jovici Stanišiću je i aktuelni predsjednik Skupštine Republike Srpske Nenad Stevandić. U više puta javno citiranom razgovoru sa Radovanom Karadžićem vođenom u januaru 1992., Stevandić mu govori da je vodio neposlušne političare iz Banja Luke predvođene Predragom Gugom Lazarevićem „u Beograd kod Jovice“ nakon čega su se smirili i postali kooperativni.

Ovi navodi Momčila Mandića rasvjetljavaju jedan od bitnoh segmenata novije srpske politike i njegove faze u kojima su srpske službe bezbjednosti imale značajnu ulogu.

LIKVIDACIJE SRPSKIH PATRIOTA

To je bio period kada su na različite načine likvidirani neki od značajnih i uticajnih ljudi iz proteklog rata, kao Rade Radović, komandant jedinice „Bilećki dobrovoljci“ i Srđan Knežević, komandat jedinice „Beli vukovi“ sa Pala. I u tim likvidacijama su značajnu ulogu imale službe bezbjednosti koje su preko pomenutih političara sarađivali sa Amerikancima na razbijanju patriotskog fronta u Srpskoj, a operativne poslove je za Biljanu Plavšić obavljao njen čovjek na čelu tadašnje Nacionalne bezbjednosti RS Predrag Ćeranić. Ta grupa je u to vrijeme obećavala nekim od istaknutih pojedinaca iz rata da će im obezbjediti pravnu zaštitu i amnestiju od progona nakon rata, iako je većina njih bila potpuno čista od bilo kakvih optužbi, a posebno Radović i Knežević. Kasniji razvoj događaja je pokazao i da mnogi od njih, kao Biljana Plavšić i Jovica Stanišić, nisu ni samima sebi uspjeli da obezbjede imunitet od pravnog progona iz Haga, jer izdajnike najmanje cijeni onaj kojem oni služe.

Sve se to dešavalo uoči pripreme izbijanja rata na Kosovu i Metohiji i kasnijeg bombardovanja Srbije od strane NATO i taj kontekst je važan, utoliko što se tada Milorad Dodik hvalio strancima da je spriječio reakcije i učešće istaknutih ratnih jedinica iz Republike Srpske u njemu. U to vrijeme je Rade Radović planirao da sa svojom jedinicom od na Kosovo, odakle je i bio rodom, jer je njegova porodica porijeklom iz Bileće svojevremeno kolonizovana na Kosovo.

Proteste omladine i studenata ispred zapadnih ambasada u Banjaluci, kao reakciju na bombardovanje Srbije, tada je Dodik brutalno ugušio policijskim snagama koje su štitile ambasade i njihova konzularna predstavništva u Srpskoj.

Nakon pada Miloševića, Dodik je podržavao, ali i okretao leđa svakom od predsjednika Srbije od Vojislava Koštunice, pa Borisa Tadića, sve do Aleksandra Vučića, prolazeći različite faze od ateiste, koji je govorio ko hoće u crkvu neka ide u SDS, do dobitnika ordena Svetog Save i čovjeka od povjerenja patrijarha SPC; od komuniste, reformiste do nacionaliste – kako je kojem vremenu odgovaralo. Jedina konstanta mu je bila stalna saradnja sa službama bezbjednosti u cijelom regionu i razni mutni i kriminalni poslovi pod njihovim okriljem.

ISTOK