Šefica Kluba poslanika SNSD u Predstavničkom domu Parlamentarne skupštine BiH Sanja Vulić hapšenje je nazvala još jednim “dokazom da je Tužilaštvo BiH u funkciji stvaranja političke destabilizacije i diskreditacije kadra iz Srpske”.
Predsjednik Narodne skupštine Republike Srpske Nenad Stevandić rekao je da hapšenje Nešića “nosi skrivenu poruku”, dok je premijer Radovan Višković to okarakterisao kao “pritisak na Srbe u zajedničkim institucijama”.
Lideru SP Petru Đokiću čudno je što se akcija pokrenula samo dan nakon što je završena sjednica Narodne skupštine, na kojoj su razmatrama određena pitanja i u čijem je radu učestvovao i Nešić kao predsjednik jedne od parlamentarnih stranaka, a bilo je i onih koji su hapšenje odmah uporedili sa sudskim procesom koji se vodi protiv predsjednika Srpske, Milorada Dodika, iako ta dva slučaja nemaju apsolutno nikakvu poveznicu.
U Dodikovom slučaju radi se o političkom suđenju i nije optužen za nekakav kriminal, već za to što je potpisao ukaz koji je kao predsjednik Republike bio dužan da potpiše ili bi prekršio Ustav Srpske.
U Nešićevom slučaju riječ je o kriminalu koji mu se stavlja na teret u vrijeme dok je bio direktor “Puteva Srpske”.
Zanimljivo je da niko od onih koji su se ovih dana oglašavali povodom Nešićevog hapšenja, nije ni pomenuo ostale uhapšene, uključujući aktuelnog direktora “Puteva Srpske”, Milana Dakića ili biznismena Mladena Lučića.
Drugo, niko ne pominje ni to da se svi oni terete da su “ojadili” javno preduzeće iz Republike Srpske za milione maraka, a ne neko iz Federacije BiH, i treće, niko ne komentariše to da je upravo Dodik prije 4 godine optužio Nešića za sve ono što Tužilaštvo BiH navodi u svojim dokazima protiv lidera DNS.
Komentarišući histeriju dijela javnosti svaki put kada se uhapsi neko “zvučnije” ime, iskusni diplomata i istoričar Slobodan Šoja je na vrlo slikovit način opisao ovaj fenomen Bosne i Hercegovine.
Lažni patriotizam
– Pet godina pred rat mi koji smo upamtili prethodnu državu “grohotom” smo se smijali gledajući seriju genijalnog Živka Nikolića „Đekna još nije umrla, a ka’će ne znamo“. Niko bolje od Živka i od naših nadrealista nije kroz humor predvidio da će doći vrijeme besmisla u kojem će sve ono čemu smo se smijali postati stvarnost kojoj se nećemo više smijati već plakati – kaže Šoja.
Slatko smo se, ističe on, smijali Joksimu kad objašnjava Radoslavu da on više nije Joksim, sitni prevarant i nečovjek, već da je on sad vlast, država: „Eve mene tašnja, eve mene mašnja, šešir mi na glavu, Dohu imam, službeno sam lice, u opštini radim, štembilj mi pri ruci, šta mi fali?“
A Radoslav veli: „E bogomi nesrećne li države na šta joj je štembilj pao!“
A kad Radoslav pokuša objasniti Joksimu da je on lopov i prevarant i krene da ga zbog toga bije, ovaj mu odgovara prijetećim i uspaničenim glasom: „Država je napadnuta!“.
– Joksima se, malih, srednjih i velikih, kod nas namnožilo, broj im se ne zna, a kad se posljednjih godina nekim čudom ili političkim kalkulacijama uhapsi neka zvjerka, odmah zazvone sva narodna zvona na uzbunu jer hapšenje uglednog lopova odmah se u javnom životu proglasi udarom na Bošnjake, Hrvate ili Srbe, odnosno udar na državu ili entitet – ističe Šoja.
I u to se, dodaje on, masovo povjeruje jer previše je ljudi u ovoj zemlji interesno umreženo u lavirint laži, a premalo ima hrabrog svijeta, naročito u pravosuđu, da lopovu glasno i jasno kaže da je nespojivo krasti i biti vrhunski patriota.
– A to je kod nas, na sve tri strane, masovna dobitna kombinacija. A kad lažnom parioti dokažete da je kriminalac, automatski postajete izdajnik svog naroda – zaključuje Šoja.
Srpskainfo
