Srbi između udbaških nacionalista i NATO-ljevice

Prenosimo jednu objavu sa X-mreže koja bi vjerovatno izazvala dosta polemika, ali objavićemo je radi njene aktuelnosti i težine realnih pitanja koja otvara. Ona postavlja jedan okvir tzv, srpskog pitanja, od vremena Titove Jugoslavije do danas.

Titova Jugoslavija je bila grobnica za Srbe!

Komunistička parola: „Slaba Srbija, jaka Jugoslavija“ doživjela je svoj vrhunac donošenjem Ustava 1974. godine po kom je Srbija dobila dvije autonomne pokrajine Vojvodinu i Kosovo sa prerogativima republika.

Ugledni profesor Mihailo Đurić je već tih 70-ih godina 20. vijeka upozoravao da će donošenje tog ustava dovesti do raspada Jugoslavije. Zbog upozoravanja javnosti na ono što će se kasnije zaista dogoditi, osuđen je na dvije godine zatvora. Ipak, djelovanje profesora Mihaila Đurića ostaje kao svjedočanstvo pokoljenjima da su osnove za dezintegraciju Jugoslavije postavljene već u vrijeme Titove vladavine.

Deceniju i po jasnije, kraj Hladnog rata i propast Istočnog bloka ubrzali su raspad Jugoslavije, a pred očima srpskih komunista svoju „mrsku glavu“ pomolilo je ovog puta nezaobilazno srpsko pitanje.

Da bi zadržali pozicije i privilegije, primorani istorijskim okolnostima, srpski komunisti su se preobukli. Jedni u poklonike Zapada poput majke „druge Srbije“ Latinke Perović, a drugi su obukli kostim nacionalista, poput Vuka Draškovića, Šešelja i Slobodana Miloševića. Ovi nacional-boljševici, kako ih je nazvao profesor Nikola Milošević, koriste patriotizam kao sredstvo političke manipulacije. A Srbi vole patriotizam i lako se primaju na svaku političku avet koja pomene Kosovo i digne tri prsta.

Naspram komunističkog krila koje je 90-ih godina postalo glasnogovornik zapadnih interesa i otvoreni mrzitelj sopstvenog naroda, komunisti maskirani u nacionaliste mogli su da liče na patriote. Tako je rođena udbaška desnica i njena savršena opozicija, NATO ljevica.

Ali, srpski, originalni, pravi patriotizam se uvijek zasnivao na jevanđelskim vrijednostima, dok je udbaškom patriotizmu jevanđelje samo maska iza koje se krije obožavanje vođe, režima i vlasti. Vođa je tu unaprijed aboliran od svih nepočinstava, podlosti i zala, jer kod njega je moć, a moć „ne griješi“.

Udbaška desnica njeguje ovu karikaturu patriotizma u narodu već decenijama. I što je najgore, mnogi nasjedaju i bivaju prevareni, postaju obožavatelji vođe, a Hristos postaje samo dekor.

https://x.com/INFORATNIKSRB/status/1905591495236649393?t=muR-f66M39NKJ8An-kFTbw&s=09

Izvor: X-mreža