SABOR U ŠAPCU O 1100 JUNAKA KOJI SU ZASLUŽILI KARAĐORĐEVU ZVEZDU U DRUGOM SVJETSKOM RATU POD KOMANDOM ĐENERALA MIHAILOVIĆA: SPOMENICA „BRIŠE“ ĆUTANjE

U Šabačkom pozorištu, u ponedjeljak,u 19 časova biće promovisano je obimno delo „Vitezovi Karađorđeve zvezde 1941 -1945“, čiji su autori Dejan Đerić i Zorana Nedeljkovića u kojoj je predstavljeno 1100 onih koji su zaslužili najviše, Karađorđevo uzdarje, sledeći i po tome i po djelima za svoj rod, otadžbinu i vjeru svoje slavne pretke junake sa Cera, Kolubare, Mačkovog Kamena , Kajmakčalana, Solunskog fronta i Kajmakčalana.

Autor Đerić poručuje da niko od odlikovanih nije, u ratnom vihoru, fizički dobio Karađorđevo uzdarje, ali su, srećom, ostala dokumenta koja o tome svjedoče i koja su, sada, ugledala svjetlost dana.Đerićeva istraživanja i prikupljanja građe trajala su oko 10 godina, a drugog autora, Nedeljkovića, od 1990. godine.Knjigu su pisali pet i po godina.

-U Arhivu Vojne komande došao sam do detaljnih i netaknutih dokumenata, koji su bili decenijama u prašini -knjige odlikovanih i unaprijeđenih u kojima su ispisana imena 10 000 odlikovanih najistaknutiih pripadnika Jugoslovenske vojske u otadžbini -kaže autor Đerić.

-Želio sam da njihova djela osvijetlimo kao dokazane borce za otadžbinu svoj rod, vjeru i krunu, a onda sam odlučio da krenem od onih koji su odlikovani najvećih odličjem. A, ima li većeg od onog koje nosi ime vožda Karađorđa. Željeli smo da stavimo u isti ravan borce sa Cera, Kolubare, Mačkovog kamena, Solunskog fronta i Kajmačalana i one koji su ovde 1941 dočekali najelitnije njemačke jedinice. Željeli smo da o njima istorija piše i, evo, to se, Bogu hvala, dogodilo. Bili su šturi podaci, pa smo uspostavili mrežu ljudi koji su se trudili da se piše o njima šire. I naša mreža je, zaista, bila sjajna širom Srbije, Crne Gore i Republike Srpske. Na našu radost, pored ostalog, Eparhija zviorničko tuzlanska SPC „digla se na noge“ da prikupimo što više podataka.U Srbiji je bilo lakše, jer nisu devedesetih stradale mnoge arhive, među kojima i lične, dobro sačuvane, a svedočili su nam i nadgrobni spomenici.

U recenziji o ovom djelu, koje je obima tri doktorske disertacije, general Milosav Simović, proslavljeni junak i višegodišnji komandant Kompene vojske Vojske Srbije je, pored ostalog, zapisao:

-Čitajući njihove biografije, svaki čitalac će saznati da su dobitnici tog časnog odličja bili zaslužni i najzaslužniji za dostojno vojnikovanje i vojevanje prije i tokom Drugog svjetskog rata .

Akademik Matija Bećković napisao je u recenziji da je knjiga Dejana Đerića i Zorana Nedeljkovića Vitezovi Karađorđeve zvezde JVuO 1941–1945 Titanik koji su svojim višegodišnjim trudom iznijeli suncu na vidjelo poslije osamdeset godina i tu našli sve živo što je u njemu bilo.

-Sudbina velikog broja posthumno odlikovanih Karađorđevom zvezdom, palih na oltaru otadžbine u borbi protiv okupatora, najbolji je pokazatelj saradnje đenerala Mihailovića i JVuO sa okupatorom. Ako se Karađorđeva zvezda dodjeljivala za „podvige koji su imali presudan značaj za ishod bitke pod vrlo teškim prilikama”, onda su je više nego zaslužili i autori ove knjige u današnjoj bici za pamćenje -ocijenio je Bećković.

ISTOK