Na granici (izdržljivosti)!!!
,,Moja republika“, kao i ,,Moj grad“ nalaze se na ,,granici (izdržljivosti)“! Ona ima potpunu depopulaciju stanovništva!
U njoj je svake godine 37.000 stanovnika manje (koliko ,,jedan grad“ – blizu Banja Luke!)!!!
U ,,Mom gradu“ dominantno je staračko stanovništvo… kao i u ,,Mojoj republici“ (već sam rekao da je ogromna sličnost između ova dva entiteta!) Svaki dan imamo 2 sahrane, često i 3 na 10 hiljada stanovnika. Imigranata nemamo, pokoji strani penzioner se sjeti svog rodnog ognjišta, više groblja, ali ni oni ne planiraju ,,zlatnu jesen“ pod suncem ovoga neba. Poslednji rođeni mrkonjićanin zove se Arsenije!!! Rođen je davno i slučajno u ,,MG – moj grad“… no ne znam da li je slučajno, ali za to ime se u našem narodu često vezuje i druga riječ… seoba! Pod ,,Zastavom srpske“ da ne kažem barjakom, iselio se ogroman broj stanovnika. U ,,mojoj ulici“ svaka druga/treća ,,moja kuća“ je prazna, a žitelji su preko granice ili u BL (,,blizu Laktaša, čitaj ,,Prestonici Republike Srpske“).
Nisu prazne samo te kuće, prazna nam je duša, prazna su nam sela, pašnjaci, njive, voćnjaci, … prazne su nam učionice, amfiteatri, vrtići, domovi kulture, pozorišta, hramovi, dječija igrališta… ali su nam zato puna groblja, starački domovi, bolnice – tamo nam je najveća gužva, tamo se traži mjesto više. Sve je više zavičajnih udruženja u inostranstvu, naših klubovi po Sloveniji, Austriji, NJemačkoj. Sve nas više nema, nego što nas ima.
Tu u ,,glavnom gradu“, BL, kad smo već kod prestonice, svaki dan se rodi, u prosjeku, 12 bebica, često puta 3-4, ali da ne sitničarimo. Važno je ,,istaketi“ da se tu rađaju svi oni novorođeni od Drinića do Kotor Varoši, od Jezera i Kneževa do Prijedora. Jedanest opština i jedan grad se porađa u jednom porodilištu na adresi: 12 beba bb, 78.000 Banja Luka!!!
Opština Istočni Drvar, da ne kažem srpski, najstarija je u RS – prosječna starost stanovnika je dobrano preko 50 godina. Doduše, mrtva je trka u Krajini, kad je ta tema u pitanju, brzo ih sustižu susjedne opštine Kupres, Drinić, MG – moj grad, ali, nemojte ,,tugovati“, ni Hercegovina nije u ,,cvijetu mladosti“, a ni ostatak Bosne!
Interesantna stvar je da u državi imamo svega ,,1,5″ novorođenče po bračnom paru. Sve je manje onih koji ulazi u brak, a sve veći je broj onih koji ,,izlaze“ iz njega. Po broju razvoda i automobilskih nesreća, po potršnji alkohola i nerješenih ubistava u samom smo evropskom vrhu.
Većina ,,mojih ulica“, ,,naših trgova“, ,,mojih parkinga“ i igrališta je popločano i asfaltirano. One koje nisu naše, nema ni potrebe – ,,tamo nema niko naš“. Rupe su nam dominantno prisutne u asfaltnom gaznom sloju, javnim nabavkama, procedurama, zakonu, kao i u budžetu, ali nije rijetkost naći rupu u vodovodnoj i kanalizacionoj mreži, za elektrodistributivnu da ne govorimo! Najgore su nam one rupe u znanju i karakteru, ali to pokrivamo kupljenim diplomama i partijskim knjižicama. Sve javne ustanove i škole su renovirane, doduše neke prokišnjavaju, ali samo kad pada kiša, eventualno snijeg. Javna rasvjeta je tu, gotovo u svakoj ulici, ali ne radi – nema ni kome, a i čemu da svjetli – samo ometa lopove i pse lutalice.
Trese nas groznica zlatna, srebrena, bakarna i litijumska… ali bogami i zimus ima da se tresemo, na onom uglju iz Baraća se ogrijati nećemo, a i ogrev nabaviti – vrlo teško. Vode imamo, ali nije naša! Vazduh ne treba udisati bez prijeke potrebe – naročito onaj u dolini Bjelajca i kanjonu Crne rijeke.
Socijalna ravnoteža je na klackalici, sa tendencijom dubokog jaza. Sve je više onih koji su se ,,snašli“ i oni su sve bogatiji. Brojni su i oni koji su ,,na granici“ egzistencije, ali oni zasad ćute. Odnosi među ljudima, kao i stanišni uslovi – narušeni, a takvo je i narodno zdravlje. Optimizam, pardon pesimizam, se osjeća na sve strane i na svakom koraku. Na ,,granici“ smo izdržljivosti, dobru se nadamo, ali dobra biti neće!!!
Odrekli smo se Boga i zakona, istine i pravde, istorije i predanja, jezika i pisma. Divne običaje smo zamjenili krkanlukom, pijanstvom i kičom. Postali smo sve pakosniji, pokvareniji, licemjerniji i zavidniji. Zavladao je bezobrazluk i glupost.
I šta reći, dan poslije ,,Dana srpskog jedinstva, slobode i zastave“ – daj Bože da bude mira, što bi moja pokojna baba rekla, a mi smo i onako narod u poodmakloj fazi svog sopstvenog samouništenja!!!
Zoran Kovačević/fb
